Het zomerseizoen is ten einde.
De kampioenschappen zijn achter de rug. En mijn blessure is hardnekkiger dan ik had gedacht.
Gisteren was ik eindelijk nog eens naar de clubtraining gegaan ; meer om mijn fiche voor het volgend seizoen te gaan halen dan om hard te trainen. De bedoeling was echter wel om een pistetraining mee te doen.
Doch na de opwarming en een paar spurtjes heb ik er wijselijk de brui aan gegeven.
De pijn in mijn hamstring komt steeds maar terug. Joggen kan ik er wel mee, maar echt hardlopen niet.
Het is zinloos om nu nog iets te verwachten van een 400 of een 800 meter.
Dus : seizoen gesloten. Rusten maar en daarna misschien, met frisse moed, een aantal veldlopen meedoen.
Ben ik tevreden over mijn zomerseizoen ?
Nee. Ik had er meer van verwacht.
Maar, zoals elk jaar, heb ik weer te veel van de ene specialiteit naar de andere geswitcht.
Eerst (in maart en april) alleen maar kilometers getraind. Ik was zelfs ingeschreven voor de 20 km van Brussel (!). Ik merkte echter dat ik geen enkele vordering maakte bij het afstandslopen.
Dus maar weer naar de korte en zeer korte afstand. Dat ligt me beter. De 300 m op de piste en daarna de 100 en 200 vond ik bevredigend. Even later, in augustus, stuurde echter de hamstringblessure mijn hele planning in de war.
Nooit echt hard kunnen doortrainen.
En dan werd ik vijftig, doch mijn debuut als prille vijftiger was zonder die zeurende blessure heel wat anders geweest...
Volgend jaar moet ik absoluut kiezen voor één bepaalde afstand : bv de 800 meter.
Het sprinten zal ik nu maar achterwege laten.
Af en toe een jogging meedoen kan natuurlijk nooit kwaad.
Maar nu eerst : RUST.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten