Zondag een stratenloop meegelopen.

24 ° C is eigenlijk een beetje te warm om te lopen, maar zondag wilde ik toch de jogging van Haacht meedoen. De allerkortste afstand waarvoor je kon kiezen, was de 4 km.
Lijkt wat weinig voor een stratenloop, maar in die warmte vond ik dat meer dan genoeg.
We moesten slechts één ronde afleggen, in het centrum van Haacht.
De omloop was niet zo bijster mooi (allemaal op de beton), maar het weer was prachtig en er heerste een gezellige drukte voor de start en na de aankomst. Ik ontmoette ook weer heel wat ex-clubgenoten van Roba.
En het lopen zelf : dat ging de eerste 2 km heel vlot, en daarna kreeg ik al last van de warmte.
Ik werd 68e van 116. Tijd : 21.13 ; dat is zo'n 11 km per uur. (10e op 28 masters dames).
De "after-koers" mocht er ook zijn.... (Goeie sangria.)

Vandaag ga ik in alle vroegte trainen, want het wordt een hete dag.
Men voorspelt nl. zo'n 33° C !

WK atletiek in Berlijn

Vandaag beginnen de wereldkampioenschappen atletiek in Berlijn.
Om 10 uur zit ik dus voor de tv. Er komen vandaag al twee Belgische meisjes in actie : op de zevenkamp en in het hinkstapspringen. En twee Belgische mannen : 1500 m en 400 m horden.
Op eurosport geeft men het WK elke dag rechtstreeks uit vanaf 10 uur en vanaf 18 uur, uren aan een stuk. Op Canvas kan er laat op de avond een half uurtje samenvatting af.
Het zijn wel wereldkampioenschappen !
Waarom niet bij het WK voetbal elke dag een half uurtje samenvatting ?

Enfin, niet gezeurd : er staan ons weer, een hele week lang, mooie en spannende atletiekmomenten te wachten.

Loopwedstrijden zonder hazen, dat maakt het zoveel mooier dan de grote meetings.
Lopen om te winnen en niet voor een record. Om wereldkampioen te worden.

Toch maar eens een 100 en een 200 meter

Zaterdag was het schitterend sprintersweer en in Lier stond er een pistemeeting op het programma.
Daar ik de laatste weken voelde dat ik terug goeie spurtersbenen begin te krijgen, wou ik absoluut eens een 100 en een 200 meter doen in wedstrijd. Om te zien wat ik er na al die jaren nog van zou bakken.
De 100 meter had ik voor het laatst gedaan in 2006 en de 200 meter in 2004 (!)
Op één of andere manier was het er dus al jaren niet van gekomen ; helemaal niet alleen maar door die rugproblemen van vorig jaar.
Ik dus naar Lier : prachtige piste, prachtig weer, maar (zoals tegenwoordig overal) niet echt een massa volk. Eén clubgenootje kwam ik daar tegen, één. En Lier ligt toch niet zo ver van Mechelen.

De 100 meter, waarbij ik gevreesd had niet meer onder de 16" te kunnen viel mee : 15"77.
Dat is slechts één tiende trager dan in 2006 ; en ik ben toch drie jaar ouder en heb nog niet veel sprinttraining in de benen.
De 200 meter is heel wat anders : daar moet je zien dat je je snelheid kan houden over de dubbele afstand.
De snelheid houden tot op de meet was een minder groot probleem dan vroeger ; het zou alleen nog wat sneller moeten. Mijn start uit de startblok was ronduit abominabel.
Ik startte in de buitenbaan en ik was zo traag weg dat de dame naast mij mij meteen voorbij flitste. En ik maar alles geven ; maar je maakt dat natuurlijk niet meer goed.
Enfin, ik was er nog eentje voor... eentje die 10 jaar jonger is dan ik.
33"30 is wel geen tijd om over naar huis te schrijven.
Doch binnenkort, als 50-plusser, is dat goed genoeg om de top 10 te halen.
Ik zie het dus wel zitten.
Onder de 33" moet zeker kunnen ; misschien wel onder de 32", als ik nu nog wat specifieker train.

Ik zit op schema voor de Vlaamse en Provinciale kampioenschappen.
En het is nog steeds prachtig trainingsweer.
Gisteren en vandaag heb ik gerust.
Vandaag was ik trouwens zo stijf als een hark van al dat gespurt !

Maar morgen kan ik er weer lekker in vliegen.

Mijn Belgisch record 2000 steeple werd verbeterd.

"Wervelwind doorheen de recordtabellen", titelde Atletiekleven deze week.

En inderdaad, er werden deze zomer al heel wat records verpulverd.
Ook mijn Belgisch record op de 2000 steeple moest er aan geloven.
Het heeft twee jaar stand gehouden.

Carine Geiregat van acDeinze heeft het met een halve minuut scherper gesteld.
Mooi zo, records dienen om verbeterd te worden.
Op de site van acDeinze las ik dat het ook bij haar niet zonder slag of stoot ging.
Bij de tweede waterbak nam zij een frisse duik.
Ze struikelde over de balk en verdween helemaal onder water. Hilarisch.
Maar dan nog dapper verder lopen en het record pakken... Je moet het maar doen.
Proficiat, Carine.

Bij mij ging het toen al bij de eerste waterbak mis. Ik geraakte niet op de balk ; trachtte er op te klauteren, wat uiteraard niet lukte, rende dan maar een stukje terug om een nieuwe aanloop te nemen en toen lukte het. Maar dat was natuurlijk een enorm tijdverlies. De vier volgende waterbakken lukten wel en de gewone balken ook.
Ik kwam aan met een natte broek, want ik had nogal goed door mijn knieën gebogen, bij het neerkomen in de waterbak.

(foto : AC Deinze, Elsie Van Overberghe)