Atletenleed

Ik nam nog eens een kijkje op de blogs van mijn collega-atleten. (Ik heb mijn favorietjes terug hiernaast geplaatst.) En wat viel mij op ?
Die goeie atleten, als die geblesseerd zijn, duurt dat helemaal niet zo lang als bij mij.
Een paar weken en ze staan er weer.
Ze lopen spierscheuren op, geradbraakte voeten, enz. enz.
Maar even later staan ze doodleuk aan de start van een belangrijke wedstrijd en lopen ze verdorie nog bij de eersten ook. Hoe doen die dat toch ?
Veel sneller professionele hulp inroepen, denk ik, en alternatieve trainingen inlassen.

Dat is nu één van mijn goede voornemens voor het volgend jaar : als ik nog eens een blessure oploop, hoe klein ook : hop, naar de kiné.
Maar mijn grote voornemen is natuurlijk : blessures voorkomen.
Veel beter opwarmen, stretchen, en NIET sprinten.
Dan zou het toch moeten lukken om eens een goed loopjaar te hebben. Want de voorbije twee jaar was het gene vette.
Ik heb nog grootse plannen, dat wel.
Je gaat wat zien ... als ik blessurevrij ben en blijf.

Hier ben ik weer.

Na nog maar eens een rustperiode van 12 volle dagen, heb ik vandaag opnieuw geprobeerd om te trainen. Eerst naar het park gereden. Maar daar bleek het een echte ijsbaan.
Onmogelijk om daar te lopen. (Ook nog moeilijk om er met de auto terug weg te geraken zonder te slippen.)
Op de vaartdijk dan maar.
Voorzichtig en traag, want er lijkt daar in mijn been toch nog iets te zitten dat er niet moet zitten.
Niks forceren.
Een looptraining, ach, 't was 't klappen niet weerd, maar ik ben blij dat ik toch nog eens een loopje heb gedaan.
Ik heb in heel dit jaar nog geen 700 km gelopen....

Volgend jaar beter.

Winter

Bijna een maand geleden dat ik hier nog eens iets geschreven heb.
Plotseling had ik er geen zin meer in.
Drukke dagen op het werk : dus 's avonds blijft de computer uit staan.
Rust.
Over het lopen valt er dezer dagen ook niet veel te vertellen.
De voorbije weken kwam ik nog aan zo'n 10 à 12 km per week.
Dat is eigenlijk "stilliggen". Geen snelheids- en weerstandstrainingen ; alleen maar wat joggen.
Noodgedwongen.
Want de pijn in mijn hamstring komt elke keer terug, als ik aan 't lopen ben.
Dat duurt nu al maanden.
Ik zou er nu eindelijk wel eens terug willen in vliegen. Maar dat is vooralsnog onmogelijk.
Het weer van de laatste dagen (sneeuw + heel koud) helpt me wel om nog wat langer te rusten...
Maar de tijd begint toch te dringen.
Want de conditie terug op peil krijgen : dat duurt op mijn leeftijd een ietsje langer dan vroeger.

Ondertussen zag ik in Atletiekleven de toptien van 2009 van elke discipline staan.
Nou zeg, armoe troef.
Voor de uurloop bv. sta je in de toptien zonder 13 km/uur te kunnen lopen.
Ik ben te vroeg geboren. Twintig jaar geleden stond ik met mijn 13km404 bijlange niet in de toptien.