dinsdag 29 december 2009

Atletenleed

Ik nam nog eens een kijkje op de blogs van mijn collega-atleten. (Ik heb mijn favorietjes terug hiernaast geplaatst.) En wat viel mij op ?
Die goeie atleten, als die geblesseerd zijn, duurt dat helemaal niet zo lang als bij mij.
Een paar weken en ze staan er weer.
Ze lopen spierscheuren op, geradbraakte voeten, enz. enz.
Maar even later staan ze doodleuk aan de start van een belangrijke wedstrijd en lopen ze verdorie nog bij de eersten ook. Hoe doen die dat toch ?
Veel sneller professionele hulp inroepen, denk ik, en alternatieve trainingen inlassen.

Dat is nu één van mijn goede voornemens voor het volgend jaar : als ik nog eens een blessure oploop, hoe klein ook : hop, naar de kiné.
Maar mijn grote voornemen is natuurlijk : blessures voorkomen.
Veel beter opwarmen, stretchen, en NIET sprinten.
Dan zou het toch moeten lukken om eens een goed loopjaar te hebben. Want de voorbije twee jaar was het gene vette.
Ik heb nog grootse plannen, dat wel.
Je gaat wat zien ... als ik blessurevrij ben en blijf.

zaterdag 26 december 2009

Hier ben ik weer.

Na nog maar eens een rustperiode van 12 volle dagen, heb ik vandaag opnieuw geprobeerd om te trainen. Eerst naar het park gereden. Maar daar bleek het een echte ijsbaan.
Onmogelijk om daar te lopen. (Ook nog moeilijk om er met de auto terug weg te geraken zonder te slippen.)
Op de vaartdijk dan maar.
Voorzichtig en traag, want er lijkt daar in mijn been toch nog iets te zitten dat er niet moet zitten.
Niks forceren.
Een looptraining, ach, 't was 't klappen niet weerd, maar ik ben blij dat ik toch nog eens een loopje heb gedaan.
Ik heb in heel dit jaar nog geen 700 km gelopen....

Volgend jaar beter.

zaterdag 19 december 2009

Winter

Bijna een maand geleden dat ik hier nog eens iets geschreven heb.
Plotseling had ik er geen zin meer in.
Drukke dagen op het werk : dus 's avonds blijft de computer uit staan.
Rust.
Over het lopen valt er dezer dagen ook niet veel te vertellen.
De voorbije weken kwam ik nog aan zo'n 10 à 12 km per week.
Dat is eigenlijk "stilliggen". Geen snelheids- en weerstandstrainingen ; alleen maar wat joggen.
Noodgedwongen.
Want de pijn in mijn hamstring komt elke keer terug, als ik aan 't lopen ben.
Dat duurt nu al maanden.
Ik zou er nu eindelijk wel eens terug willen in vliegen. Maar dat is vooralsnog onmogelijk.
Het weer van de laatste dagen (sneeuw + heel koud) helpt me wel om nog wat langer te rusten...
Maar de tijd begint toch te dringen.
Want de conditie terug op peil krijgen : dat duurt op mijn leeftijd een ietsje langer dan vroeger.

Ondertussen zag ik in Atletiekleven de toptien van 2009 van elke discipline staan.
Nou zeg, armoe troef.
Voor de uurloop bv. sta je in de toptien zonder 13 km/uur te kunnen lopen.
Ik ben te vroeg geboren. Twintig jaar geleden stond ik met mijn 13km404 bijlange niet in de toptien.

zondag 22 november 2009

10 km

Dit weekend tien kilometer gelopen. Wel in twee dagen. Gisteren zes en vandaag vier.

Gisteren kon ik het groepje niet volgen en moest ik na 1500 meter afhaken. Toen heb ik maar in mijn eigen tempo verder gelopen. Ik had nochtans niet het gevoel dat ik echt traag liep. Maar zonder chronometer weet je dat niet en kan je je daar serieus aan mispakken.

Vandaag dacht ik ons damesgroepje nog eens te vervoegen, want het is weer meer dan een maand geleden dat ik ze nog heb gezien. Maar na een hele ronde in tegenovergestelde richting, was ik nog geen enkel meisje van onze club tegengekomen. Dus weer alleen. In zo'n geval wijk ik af van de grote ronde, want dan is het leuker om eens wat andere wegjes te nemen, rond de rozentuin, enzo.

Voor de cross van Vilvoorde, volgend weekend, is mijn conditie nog lang niet op pijl.

Maar misschien sta ik er weer tegen de stratenloop van Kampenhout (20 dec.). Dat zou ook wel eens leuk zijn. En dat zal het dan zowat zijn voor dit jaar.

Na nieuwjaar begint opnieuw het serieuzere werk.

vrijdag 20 november 2009

Oef, weekend...

Wat een werkweek. Veel vervelende mensen aan het loket gehad.
Aan de telefoon viel het al bij al nog mee.
De ene mens is al wat beleefder dan de andere.

Toch blij dat het weer weekend is. Ik kijk al uit naar mijn loopje van morgen. De pijn in mijn hamstrings lijkt sinds gisteren volledig weg. Morgen dus eindelijk pijnloos lopen ?
Ik hoop het.

Ondertussen wordt een Belg de eerste president van Europa. Héhé.
En er is weer een bekende Belg "uit het leven gestapt". Wat een uitdrukking.
En er was een voetballer die te laat kwam en niet mocht meedoen.
En 't is nog altijd crisis.
En Mechelen heeft een nieuw logo.
En er komen nog een paar ondergrondse parkings bij in onze stad.
En ...
Juist, ja.

woensdag 18 november 2009

Terug bezig

Vandaag ben ik, na 10 volle dagen rust, terug begonnen met lopen in het park, met ons groepje van zes.
Het ging vrij goed. De conditie is nog niet volledig weg ; gelukkig maar.
Helaas, de pijn in mijn hamstring is ook niet weg. Allee, soms is ze weg en soms is ze daar terug.
De dokter vond het, meer dan een maand geleden, niet nodig om mij door te verwijzen naar een kinesiste...
Er valt best mee te lopen, hoor. Zolang ik maar niet sprint.
Dus, vanaf nu ga ik maar weer rustig joggen, een drietal keer per week.

Ik was blij dat ik vandaag zo goed kon volgen (natuurlijk in een joggingtempo, maar kom, 't is al iets, zes km zonder buiten adem te zijn en zonder opvallend hoge hartslag).
Van al dat rusten word ik toch maar bloednerveus.
Genoeg gerust !
Ik heb wel zonder chronometer gelopen, wat ik maar heel zelden doe.
Geen prestatiedrang dus, alleen maar lopen en babbelen.
Na bijna twee ronden realiseerde ik mij dat ik de hele tijd vooraan liep en dat ik dus ook de kop had genomen in de tegenwind ; en er stond heel veel wind, vooral aan het open stuk langsheen de hondenweide.
Wie zich echter achter mij uit de wind wil zetten, moet toch wel een smalle zijn.... (hihi)

zaterdag 14 november 2009

Rust

Over het lopen heb ik dezer dagen weinig te vertellen.
Ik heb het internet afgezocht naar oefeningen voor de hamstrings en ik heb de raad van Hilde opgevolgd om ijs te leggen.

Donderdag deed ik voorzichtige stretch-oefeningen, specifiek voor de hamstrings. En vrijdag stond ik, voor het eerst sinds lang, op zonder die vervelende pijn in mijn been.
Zou dat door die stretch-oefeningen komen ?
Ik stond altijd zeer argwanend tegenover strek-oefeningen. Je kan er namelijk alles nog erger mee maken, als je het niet op de correcte wijze doet.
Nu heb ik al een volledige week niets gelopen, geen meter.

't Wordt tijd om er terug aan te beginnen.
Is het te vroeg ? Maar hoe lang moet je dan wachten ?
Volgende week ga ik maar weer een beetje joggen. Ik hoop dat de pijn niet meteen weer terugkomt...
Ik las dat een verrekking na een paar weken genezen is. Bij een spierscheur duurt het veel langer, maar dat was het bij mij zeker niet, want als je met een scheur zit, kan je gewoon geen stap lopen.
Verontrustend : als het blijft duren, kan het om een zenuw gaan, en dat kan dan weer van de rug afkomstig zijn. Mijn hernia van vorig jaar zat wel aan de andere kant.
Zou een hernia zomaar van rechts naar links kunnen verschuiven ?
Er kan er wel eentje bijkomen.
Pieker pieker.
Voorlopig nog niet in paniek schieten, is de boodschap.

zondag 8 november 2009

Piet

Gisteren zag ik de boeken-top-tien van de Antwerpse boekenbeurs.
En wie staat er 3 maal in die top tien ? Piet.... SOS Piet.
Literatuur ?
Nee, hoor.
Er moet niet gelezen worden. Er moet gekookt worden.
Verder ga ik het hier dus niet hebben over de boekenbeurs...

Over het lopen dan even ?
Woensdag ging het goed : 6 km rustig joggen.
Gisteren even een 1000 m geprobeerd, in 5 minuten. Dat kan je dus geen versnelling noemen, want dat is maar 12/uur.
En de pijn in mijn hamstring kwam weer harder terug.
Dus : de cross van 11 november wordt geschrapt.
Het is zinloos om op die manier te gaan meedoen.
Jammer.
Ik zal weer moeten "rusten".
Niets aan te doen.

woensdag 4 november 2009

Allemaal in de lappenmand ?

Oei oei, ik zag de uitslag van de cross van Bonheiden, en merkte dat ik niet de enige Ram-master was die forfait had gegeven. Twee masters-dames waren actief : Hilde en Christine.
En anders zijn wij daar meestal met een mooi groepje.
Iedereen geblesseerd of grieperig ?
Of was het een beetje een ongelukkige datum : 1 november ?
Wat wel hoopvol is, is dat we terug een paar goeie senior-dames blijken te hebben (19 tot 35 j.)

Ikzelf hoop nog steeds dat ik op 11 november toch zal kunnen aantreden in Mechelen.
Het zal dan wel met weinig training in de benen zijn, maar ja.
Deelnemen is belangrijker dan winnen.

Ik zal hier meteen nog eens gaan testen hoe het zit met mijn loopcapaciteiten.
Nu, maintenant, tout de suite.

Je hoort nog van me.

zondag 1 november 2009

Twijfels steken weer de kop op.

Het wordt hier zo stilaan een zeur-blog, ik weet het.
Voordat ik blogde had ik zelden of nooit een blessure. En nu is het het één na het ander.
Eerst een heel jaar rugklachten.
Daarna eindelijk weer wat kunnen opbouwen. En nu zit ik hier met een verrekking die steeds maar terugkomt.
Mijn grote fout is geweest dat ik mij in de zomer terug heb laten verleiden tot de sprint.
Ik had tegen de maand juli eindelijk weer wat conditie opgebouwd.
Dus liep ik een 300 meter op wedstrijd.
En vanaf toen had ik moeten verderwerken naar de 800 meter toe, in plaats van eerst de 100 en 200 te willen doen.
Maar zoiets weet je pas achteraf.
Woensdag heb ik 7 km getraind en geprobeerd om het in een iets beter tempo te doen dan gewoonlijk.
Donderdag en vrijdag had ik daardoor weer meer pijn in mijn hamstring.
Gisteren rustig gejogd : 6 km.
Dat ging wel. Maar als ik telkens weer verscheidene dagen moet rusten en de trainingen zelf dan nog veel te traag moet doen, dan kan er niet veel van terechtkomen.
Komt het cross-seizoen in het gedrang ?
Best mogelijk.

zondag 25 oktober 2009

Drie maal meer dan vorige week.

Ha, die overschakeling naar het winteruur heeft mij weer goed gedaan. Een uur langer geslapen. En daarna ben ik een loopje gaan doen op de Dijledijk : 6 km.
Gisteren had ik ook al 6 km gedaan in 't park, met lichte versnellingen erbij.
Vorige week was het bij die ene training gebleven, op woensdag. Dan op weekend geweest en er was niks meer in huis gekomen van trainen.
Maar nu ben ik terug gelanceerd, hoor.
Vorige week : 6 km.
Deze week : 18 km (in drie trainingssessies van zes). Da's een verdrievoudiging.
Als ik dat nu nog eens verdubbel, en ik maak er 4 à 5 sessies van, dan komt het in orde met mijn conditie.
Nog 16 dagen en het is zover : de cross van Mechelen.
Oei oei, ik zal de komende dagen nog hard moeten trainen, wil ik niet als allerlaatste over de meet komen...

woensdag 14 oktober 2009

Gelopen in het park.

Gisteravond wel naar de club afgezakt, maar niet getraind.
Alleen maar wat truitjes gepast en wat bijgepraat met een paar clubgenoten.
Dus, vandaag was dan mijn wederoptreden.
Ik was van plan om zeker twee ronden mee te lopen (=6 km) en dat is gelukt.
De eerste ronde ging heel vlot, maar met de tweede had ik al wat meer moeite. Gelukkig liep ons groepje maar zo'n 10 km/u, dus dat moest ik toch wel kunnen volgen, vond ik.
Even op de tanden bijten, en op 't einde ging het alweer beter. Dat is het voordeel van in zo'n groepje mee te lopen. Als ik alleen was geweest, had ik vanaf de vierde km zeker even gewandeld...
Maar een veldloop is meestal zo'n vier à vijf kilometer. Dus die afstand moet je vlot aankunnen.
En de verrekking in mijn hamstring ?
Mm, ik dacht dat ze helemaal weg was, maar er zit nog steeds "iets".
Voorlopig dus alleen maar joggen, en geen enkele versnelling lanceren.
Rustig weer opbouwen.
't Is niet van nul beginnen, maar het scheelt niet veel.
Geen nood, ik heb een hele winter tijd.
Het doel is toch altijd weer de piste in het voorjaar en de zomer.
Het is zaak om in de winter niet stil te vallen en voldoende te blijven trainen.
Want als je er te laat aan begint, geraak je niet meer in topconditie.

maandag 12 oktober 2009

Dertien dagen ...

Al dertien dagen ben ik in rust.
De verrekking is nu zeker wel weg.
Morgen ga ik eindelijk terug beginnen.
Ik moet alleszins toch naar de club om de hernieuwing van mijn lidmaatschap in orde te brengen.
Als alles goed gaat, start ik nl. op 1 november in de cross van Bonheiden.
Dus, dat is niet lang meer.
En daarna, op 11 november, staat onze eigen cross te Mechelen op mijn programma. Daartegen zou ik terug wat conditie moeten hebben (!) De cross van Mechelen is nl. een zware cross, met enkele heuveltjes erin, en met meestal aardig wat wind...

Ik ga eerst proberen wat meer kilometers in de benen te krijgen.
Door zo lang stil te zitten, is de goesting er alleszins weer helemaal terug.

Morgen zijn er bovendien nieuwe truitjes te passen in de club.
Ik heb het ontwerp al gezien op computer, maar ben toch benieuwd hoe ze er in 't echt uitzien.
Ik vond de oude best wel mooi van kleur.
Hopelijk zijn de nieuwe minstens even mooi.
(RAM is eigenlijk een fusie van Malinwa en Racing, voor zover dat in atletiek belang heeft, maar we hebben toch maar mooi de racing-kleuren....
hoewel er veel clubgenoten eerder Malinwa-supporters zijn...
Voor mij maakt het geen zier uit : ik hou niet van voetbal.
Maar ik loop toch liever in fris groen dan in rood-geel.
En... volledigheidshalve : ook Kapelle-op-den-Bos en Willebroek zijn "kernen" van RAM.)

woensdag 30 september 2009

"Wees nou verstandig."

Het zomerseizoen is ten einde.

De kampioenschappen zijn achter de rug. En mijn blessure is hardnekkiger dan ik had gedacht.
Gisteren was ik eindelijk nog eens naar de clubtraining gegaan ; meer om mijn fiche voor het volgend seizoen te gaan halen dan om hard te trainen. De bedoeling was echter wel om een pistetraining mee te doen.
Doch na de opwarming en een paar spurtjes heb ik er wijselijk de brui aan gegeven.
De pijn in mijn hamstring komt steeds maar terug. Joggen kan ik er wel mee, maar echt hardlopen niet.
Het is zinloos om nu nog iets te verwachten van een 400 of een 800 meter.

Dus : seizoen gesloten. Rusten maar en daarna misschien, met frisse moed, een aantal veldlopen meedoen.

Ben ik tevreden over mijn zomerseizoen ?

Nee. Ik had er meer van verwacht.
Maar, zoals elk jaar, heb ik weer te veel van de ene specialiteit naar de andere geswitcht.
Eerst (in maart en april) alleen maar kilometers getraind. Ik was zelfs ingeschreven voor de 20 km van Brussel (!). Ik merkte echter dat ik geen enkele vordering maakte bij het afstandslopen.
Dus maar weer naar de korte en zeer korte afstand. Dat ligt me beter. De 300 m op de piste en daarna de 100 en 200 vond ik bevredigend. Even later, in augustus, stuurde echter de hamstringblessure mijn hele planning in de war.
Nooit echt hard kunnen doortrainen.
En dan werd ik vijftig, doch mijn debuut als prille vijftiger was zonder die zeurende blessure heel wat anders geweest...

Volgend jaar moet ik absoluut kiezen voor één bepaalde afstand : bv de 800 meter.
Het sprinten zal ik nu maar achterwege laten.
Af en toe een jogging meedoen kan natuurlijk nooit kwaad.

Maar nu eerst : RUST.

maandag 28 september 2009

' t Valt nog wel mee.

De verrekking, die terug wat opstak, door al dat spurten, valt al bij al nog mee.
Als ik stap, voel ik het een klein beetje ; bij het fietsen is er niets aan de hand.
Morgen eens kijken wat het geeft bij het lopen.

Ik dacht nu Voltaren-pilletjes te gaan halen bij de apotheek (de grote middelen inzetten om er eindelijk van af te geraken), maar die geeft men alleen op voorschrift.
Ik heb Voltarenpleisters meegekregen, die op de pijnlijke plaats moeten gekleefd worden en die 24 uur blijven werken. Benieuwd of dat gaat helpen, want die gels e.d., dat helpt allemaal niet veel.

Als ik er snel van af geraak, kan ik nog iets meedoen op de piste.
Anders wordt het reeds werken naar de cross toe ; terug meer kilometers trainen dus.

Ik probeer niet al te ontgoocheld te zijn over het kampioenschap.
Ik was er tenminste opnieuw bij. Vorig jaar was het helemààl niets.

zondag 27 september 2009

Twee maal brons

Gisteren was het zo ver.
We reden naar Maldegem voor het Vlaams kampioenschap op de piste. Normaal gezien een uur rijden, maar we hadden onderweg een file, waar we 20 minuten in stonden.
Men moet een uur voor de wedstrijd inschrijven. Om half twee zou de start van de 100 meter gegeven worden. En de tijd verstreek, en we bleven maar rijden en rijden. Wat ligt dat ver van Mechelen, Maldegem. Pas om 13 uur kwam ik er aan, bloednerveus.
Ik mocht toch nog inschrijven. Vlug opwarmen.
Prachtig weer, weinig wind, een heel goede piste.
Ik nam plaats in het startblok ; ik was goed weg en ik gaf alles.
Maar dat was bijlange niet genoeg om te winnen. Derde vijftiger en tweede van de provincie Antwerpen. Mijn tijd was niet denderend, ... dat had ik wel kunnen verwachten (15.99).
Twee uur later : de 200 meter.
Alles deed pijn en ik voelde dat het eigenlijk niet meer draaide. Gevolg : de 200 meter liep ik veel slechter dan de 100. (35 sec.) Ik werd er eveneens derde mee ; maar ik was beschaamd over mijn tijd.
Zo zie je maar : zonder training kom je er niet ; ook niet bij 50 +...............

Ondertussen merkte ik dat ik in het verspringen (mijn favoriete nummer) makkelijk zilver had gehaald èn provinciaal kampioen was geworden.
Maar ik mag niet meer verspringen met mijn rug.

&é"'(§è!!è!çà"'é&çàà'&é"'(§§è!çç : d.i. een fikse vloek.

Nu doet mijn rug geen pijn, maar al de rest wel.

Wordt vervolgd.

woensdag 23 september 2009

Laatste week voor het kampioenschap.

Zondag heb ik de jogging van Boortmeerbeek meegelopen. In tegenstelling tot vorig jaar koos ik dit keer voor de allerkortste afstand : 3,5 km.
En gelukkig maar, want ik heb geen kilometers meer in mijn benen.
Wat starten die joggers toch snel op zo'n stratenloop. Ik liep meteen in de achterste gelederen en daar bleef ik ook. 11,5 km/u : dat is natuurlijk niet al te snel en daarmee werd ik 41e/56.
Maar ja, ik heb toch nog eens iets meegedaan en het was best wel leuk, met dat prachtige weer van zondag.

Het komende weekend komt dan het belangrijke werk : het Vlaams en provinciaal kampioenschap op de piste van Maldegem.
Daarvoor heb ik vandaag nog eens flink op snelheid getraind... maar mijn 100 meter ging toch niet echt zoals ik het zou willen. Mijn start is niet goed genoeg.
Ik wou mijn beste trainingstijd van het seizoen lopen, gewoon om wat meer zelfvertrouwen te krijgen, maar die besttijd zat er vandaag niet in.
Afwachten maar, wat het zaterdag wordt.
Het wordt mijn allereerste officiële wedstrijd als vijftiger.
En ... men voorspelt prima loopweer voor zaterdag...

zondag 20 september 2009

Maar er wordt ook nog gelopen, hoor.

Gisteren heb ik een heel goede sprinttraining gedaan.
Pure snelheid. Met het oog op het kampioenschap, dat volgende zaterdag plaats vindt.
De 100 m gaat al goed ; maar op de 200 m verlies ik nog wat te veel.
Ik heb nog enkele dagen om daar aan te werken.
Eerst moet toch de basissnelheid er zijn ; en die zit bijna goed.

Vandaag ga ik de herfstjogging van Boortmeerbeek meelopen, puur voor de FUN.

woensdag 16 september 2009

Beterschap in zicht

Gisteren nog vol twijfels, maar vandaag ging de sprinttraining heel goed.
Die verrekking zal wel niet erg zijn, als je ermee kunt spurten.
Mijn eerste 100 meter was veel te traag. Je moet daar elke keer een beetje in komen.
Steeds sneller en sneller proberen. Voldoende rust ertussen nemen.
Ik voelde echter dat mijn frequentie niet goed genoeg was (=het snel rondkrijgen van je benen).
Je kan wel grote stappen nemen, maar als je ze niet snel genoeg na elkaar plaatst, ben je nog veel te traag.
Dus heb ik even heel korte stukjes gedaan (veel korter dan 100 m) in absolute topsnelheid.
Mijn laatste 100 m deed ik dan toch bijna zo snel als op de training voor de meeting van Lier, waar ik 15"77 liep.
Dus nu zie ik het eindelijk een beetje zitten om in Maldegem voor een medaille te gaan strijden, of toch minstens voor een titel van provinciaal kampioen.
Een mens moet een doel hebben, nietwaar.
Moe voelde ik mij niet vandaag ; ik had dan ook een héél lange nacht geslapen en een goede nachtrust kan echt wonderen doen.
Hé hé. (zucht van opluchting)

dinsdag 15 september 2009

Even een berichtje

Hoewel er niet bijster veel te vertellen is, wil ik mijn trouwe lezers toch even laten weten dat ik er nog ben.
Met de vorm is het niet zo goed gesteld.
Vorige vrijdag dacht ik de 400 meter te gaan meelopen in Willebroek, op de meeting van de eigen club. Maar ik voelde me zo moe en uit vorm dat ik het niet heb aangedurfd.
Achteraf bekeken maar goed dat ik niet heb meegedaan, want de derde en laatste daar, liep de 400 meter in 64 seconden. Ik zou me nogal belachelijk gemaakt hebben...

Naar de clubtraining ben ik ook al weken niet meer geweest (ondanks enig aandringen van sommige clubgenotes.) Ik heb altijd wel één of andere uitvlucht.

Gisteren heb ik bloed laten trekken : ik vermoed nl. dat ik ijzertekort heb. Dat had ik vroeger ook wel eens. En dan voel je je snel moe en geraak je bij het lopen niet vooruit.
Morgen ga ik nog maar eens proberen om pure snelheid te trainen.
Hopen maar dat de lichte verrekking in mijn hamstring nu eindelijk helemaal weg is, want er zit al een maand "iets".
A propos : Reflex-spray helpt niets tegen verrekking, hoewel het op de verpakking beweerd wordt.

vrijdag 4 september 2009

Wordt het nog wat ?

Misschien heb ik wel wat te lang gerust met zo'n lichte verrekking.
Woensdag was ik het beu en ben ik er nog eens goed in gevlogen.
En... raar maar waar : de verrekking lijkt nu ineens weg te zijn.
Morgen doe ik een testje op snelheid.
De bedoeling was om volgende week deel te nemen aan de meeting van onze eigen club, in Willebroek.
Ik was van plan om mij aan de 400 m te wagen, maar of dat er nu nog in zit, weet ik niet.
De laatste weken heb ik echt haast niets getraind.
Het Vlaams kampioenschap zal wel lukken (als die verrekking niet terugkomt) : dat is pas op 26 september.

Als de goede vorm alsnog terug komt, ga ik na het kampioenschap nog enkele meetings meedoen.
Het seizoen is voor mij erg laat begonnen, dus het mag gerust nog wat blijven duren.

Voor de winter twijfel ik nog tussen indoor en cross.
Of gewoon allebei.

woensdag 19 augustus 2009

Zondag een stratenloop meegelopen.

24 ° C is eigenlijk een beetje te warm om te lopen, maar zondag wilde ik toch de jogging van Haacht meedoen. De allerkortste afstand waarvoor je kon kiezen, was de 4 km.
Lijkt wat weinig voor een stratenloop, maar in die warmte vond ik dat meer dan genoeg.
We moesten slechts één ronde afleggen, in het centrum van Haacht.
De omloop was niet zo bijster mooi (allemaal op de beton), maar het weer was prachtig en er heerste een gezellige drukte voor de start en na de aankomst. Ik ontmoette ook weer heel wat ex-clubgenoten van Roba.
En het lopen zelf : dat ging de eerste 2 km heel vlot, en daarna kreeg ik al last van de warmte.
Ik werd 68e van 116. Tijd : 21.13 ; dat is zo'n 11 km per uur. (10e op 28 masters dames).
De "after-koers" mocht er ook zijn.... (Goeie sangria.)

Vandaag ga ik in alle vroegte trainen, want het wordt een hete dag.
Men voorspelt nl. zo'n 33° C !

zaterdag 15 augustus 2009

WK atletiek in Berlijn

Vandaag beginnen de wereldkampioenschappen atletiek in Berlijn.
Om 10 uur zit ik dus voor de tv. Er komen vandaag al twee Belgische meisjes in actie : op de zevenkamp en in het hinkstapspringen. En twee Belgische mannen : 1500 m en 400 m horden.
Op eurosport geeft men het WK elke dag rechtstreeks uit vanaf 10 uur en vanaf 18 uur, uren aan een stuk. Op Canvas kan er laat op de avond een half uurtje samenvatting af.
Het zijn wel wereldkampioenschappen !
Waarom niet bij het WK voetbal elke dag een half uurtje samenvatting ?

Enfin, niet gezeurd : er staan ons weer, een hele week lang, mooie en spannende atletiekmomenten te wachten.

Loopwedstrijden zonder hazen, dat maakt het zoveel mooier dan de grote meetings.
Lopen om te winnen en niet voor een record. Om wereldkampioen te worden.

maandag 10 augustus 2009

Toch maar eens een 100 en een 200 meter

Zaterdag was het schitterend sprintersweer en in Lier stond er een pistemeeting op het programma.
Daar ik de laatste weken voelde dat ik terug goeie spurtersbenen begin te krijgen, wou ik absoluut eens een 100 en een 200 meter doen in wedstrijd. Om te zien wat ik er na al die jaren nog van zou bakken.
De 100 meter had ik voor het laatst gedaan in 2006 en de 200 meter in 2004 (!)
Op één of andere manier was het er dus al jaren niet van gekomen ; helemaal niet alleen maar door die rugproblemen van vorig jaar.
Ik dus naar Lier : prachtige piste, prachtig weer, maar (zoals tegenwoordig overal) niet echt een massa volk. Eén clubgenootje kwam ik daar tegen, één. En Lier ligt toch niet zo ver van Mechelen.

De 100 meter, waarbij ik gevreesd had niet meer onder de 16" te kunnen viel mee : 15"77.
Dat is slechts één tiende trager dan in 2006 ; en ik ben toch drie jaar ouder en heb nog niet veel sprinttraining in de benen.
De 200 meter is heel wat anders : daar moet je zien dat je je snelheid kan houden over de dubbele afstand.
De snelheid houden tot op de meet was een minder groot probleem dan vroeger ; het zou alleen nog wat sneller moeten. Mijn start uit de startblok was ronduit abominabel.
Ik startte in de buitenbaan en ik was zo traag weg dat de dame naast mij mij meteen voorbij flitste. En ik maar alles geven ; maar je maakt dat natuurlijk niet meer goed.
Enfin, ik was er nog eentje voor... eentje die 10 jaar jonger is dan ik.
33"30 is wel geen tijd om over naar huis te schrijven.
Doch binnenkort, als 50-plusser, is dat goed genoeg om de top 10 te halen.
Ik zie het dus wel zitten.
Onder de 33" moet zeker kunnen ; misschien wel onder de 32", als ik nu nog wat specifieker train.

Ik zit op schema voor de Vlaamse en Provinciale kampioenschappen.
En het is nog steeds prachtig trainingsweer.
Gisteren en vandaag heb ik gerust.
Vandaag was ik trouwens zo stijf als een hark van al dat gespurt !

Maar morgen kan ik er weer lekker in vliegen.

donderdag 6 augustus 2009

Mijn Belgisch record 2000 steeple werd verbeterd.


"Wervelwind doorheen de recordtabellen", titelde Atletiekleven deze week.

En inderdaad, er werden deze zomer al heel wat records verpulverd.
Ook mijn Belgisch record op de 2000 steeple moest er aan geloven.
Het heeft twee jaar stand gehouden.

Carine Geiregat van acDeinze heeft het met een halve minuut scherper gesteld.
Mooi zo, records dienen om verbeterd te worden.
Op de site van acDeinze las ik dat het ook bij haar niet zonder slag of stoot ging.
Bij de tweede waterbak nam zij een frisse duik.
Ze struikelde over de balk en verdween helemaal onder water. Hilarisch.
Maar dan nog dapper verder lopen en het record pakken... Je moet het maar doen.
Proficiat, Carine.

Bij mij ging het toen al bij de eerste waterbak mis. Ik geraakte niet op de balk ; trachtte er op te klauteren, wat uiteraard niet lukte, rende dan maar een stukje terug om een nieuwe aanloop te nemen en toen lukte het. Maar dat was natuurlijk een enorm tijdverlies. De vier volgende waterbakken lukten wel en de gewone balken ook.
Ik kwam aan met een natte broek, want ik had nogal goed door mijn knieën gebogen, bij het neerkomen in de waterbak.
(foto : AC Deinze, Elsie Van Overberghe)

vrijdag 31 juli 2009

Wereldkampioenschappen Masters

Het wereldkampioenschap voor Masters in Finland is volop aan de gang.
Twee clubgenoten nemen er aan deel.
Kathleen De Wolf heeft momenteel al een medaille in de wacht gesleept (en er zullen er ongetwijfeld nog volgen) en André Lafère heeft zich geplaatst voor de halve finale.
Je moet absoluut gaan kijken en lezen op de blog "no pain no gain" (zie hiernaast in het lijstje met blogs).
Dan kan je het allemaal van op de eerste rij volgen.
Heel mooie foto's ook.
En spannend om het verloop te volgen.

Wat moet het leuk zijn om goed genoeg te zijn om je daar te meten met de allerbeste leeftijdsgenoten van over de hele wereld.
Misschien nog iets voor mij als ik W90 ben ... -)

woensdag 29 juli 2009

Amai, mijn benen...

Gisteren heb ik weer aan de clubtraining op de Nekker deelgenomen.
Eerst braaf mijn lidkaartje laten zien aan de inkom ; anders mag je het domein niet in.
In de zomer moet men daar normaalgezien inkom betalen.

De training was behoorlijk zwaar, vond ik.
3 X 200m ; 3 X 300m ; 3 X 400m , met maar weinig rust ertussen.
Ik ben diep moeten gaan, vooral voor die laatste vierhonderden. En het ging dan nog helemaal niet snel. Dat was een goede uithoudingstraining.
Ik voel vandaag nog pudding in mijn benen zitten.
Maar ja, zulke zware trainingen zijn wel nodig, als je op de piste wil meedoen.

Vandaag dus rustdag, en morgen waarschijnlijk ook.

dinsdag 28 juli 2009

Pieken

Vorige week heb ik goed getraind. Afwisselend kilometers en snelheid.
Vooral zondag stelde ik vast de het met mijn snelheid eindelijk de goede kant uit gaat.
Het is gewoon een kwestie van dat vaak te doen. In de winter en in het voorjaar was mijn snelheid ver te zoeken.

Ik heb nog maar één pistewedstrijd in de benen en er staat niet meteen een volgende wedstrijd op het programma.
De komende weken worden dus trainingsweken.
Ik ben aan 't pieken naar september toe.
Daartegen moet ik in supervorm zijn en dan ga ik nog elke week een wedstrijd lopen.
Hopelijk blijft het zo'n mooi loopweer...

In Vlaanderen valt het pisteseizoen nogal snel stil. In september en oktober vind je al niet veel wedstrijden meer. (buiten het Vlaams Kampioenschap)

Voor gewone meetings ben ik dus eens gaan snuisteren in de programma's van onze zuidelijke landgenoten. In Wallonië en in het Brusselse zijn er nog wedstrijden tot de allerlaatste dag van oktober !
En niet alleen werpnummers, zoals in Vlaanderen op 't eind van het zomerseizoen.

Op 1 november begint onherroepelijk het cross-seizoen. Brrr.

zondag 12 juli 2009

I'm back !

Hoera hoera, ik ben er terug bij !


Na al de ellende van vorig jaar en na de moeizame wederopbouw, heb ik gisteren mijn wederoptreden op de piste gedaan.

In Aartselaar stond er een 300 meter op het programma en dat leek mij de geschikte afstand om mee te beginnen.
Het weer was wat wisselvallig maar de temperatuur viel goed mee. Alleen stond er wel veel wind, en de rugwind blies net in die ene bocht die we niet moesten lopen...
Wat een zalig gevoel om weer de spikes aan te binden. Wat bij anderen een doodnormale handeling is, had bij mij nu bijna iets magisch. Het hele ritueel van opwarmen, sprintjes trekken, stretchen. Hé hé. Ik kan het niet uitleggen, dat gevoel. En in de buurt van de start natuurlijk de obligate trainers en "kenners" die hun zegje aan 't doen waren. Daar hoor je wat...(!)

Maar de 300 m dus :
Ik wist dat mijn pure snelheid nog niet was wat ze moest zijn, maar met mijn weerstand (=snelheid op een langer stuk volhouden) zat het snor.
Dus : alles geven van in het begin en volhouden.
Mijn twee concurrentes startten erg snel, maar er viel geen noemenswaardige kloof. In de bocht kon ik ze wat bijbenen, want ik had de binnenbaan en dus de kortste bocht. In de laatste rechte lijn gaf ik nog alles wat ik in mij had. Ik viel niet stil (Dat is het grote verschil tussen een 300 en een 400. Een 400 is echt "harken" op het einde, .... en "sterven".)

Ik hoopte op een tijd van om en bij de 55". En ik had 54"12.
Dat is weliswaar mijn slechtste tijd ooit op deze afstand, maar ik was de koning te rijk.
Over enkele weken sta ik met die tijd, bij 50+, meteen in de Belgische TOP VIJF.
En ik ga er natuurlijk nog wat af doen.
Wat dacht je ?

Dit was maar een begin.

Here I come !

donderdag 9 juli 2009

Intervaltraining

Dinsdagavond stond er nogal een stevige wind, maar verder vond ik geen uitvlucht om de clubtraining over te slaan.
Dus begaf ik mij vol goede moed naar de Nekker.
Wat er op het programma stond, was dan nog een kolfje naar mijn hand : 8 à 12 ronden : snel in de rechte lijn en verderjoggen in de bocht.
Maar het was wel meer dan ik gewend ben : 8 ronden, dat zijn 16 versnellingen.
We besloten om 10 ronden te doen en we liepen onze 100 m in ongeveer 20".
TWINTIG rechte lijnen (en ik had de indruk dat die langer waren geworden dan vroeger !)
Na de training waren we weer heel tevreden over onszelf.

Maar het zat wel in mijn lijf. Ik heb er de hele volgende dag van moeten bekomen.
Wat een geluk dat ik op woensdag mijn vrije dag heb.
En de duurloop van woensdag liet ik maar voor wat hij was.
Dat zou teveel van het goede geweest zijn.
Op mijn gezegende leeftijd heeft een mens al wat meer tijd nodig om te recupereren...

zondag 28 juni 2009

Bijna klaar voor mijn wederoptreden op de piste.

De voorbije week ging het op training plotseling een stuk beter dan de voorgaande weken.
Gisteren liep het vlot op de afstandstraining.
En vandaag liep ik mijn 300 meter ineens 3 seconden sneller.
Dat is veel, en dat komt natuurlijk doordat ik de laatste tijd veel korte intervaltrainingen heb ingelast. Geen lange reeksen, maar meestal wel gewoon "alles geven", zo snel mogelijk...
(En het komt ook doordat voordien mijn 300m-tijd nog op niks trok dit jaar. Anders krijg je daar natuurlijk geen hele seconden meer af.)

Misschien moet ik het er één van de dagen maar eens op wagen om een echte loopwedstrijd op de piste mee te doen.

Het wordt zo stilletjesaan tijd.

zaterdag 13 juni 2009

Soms draait het vierkant...

De laatste weken had ik me weer helemaal toegelegd op intervaltrainingen.
Dus, voor de afwisseling, en de goede raad van bepaalde mensen indachtig, waagde ik me gisteren aan een rustige uurloop.
Ik voelde me trouwens te moe voor snelheidstraining.
Een rustig joggingske zou me goed doen, dacht ik.

Maar ik heb soms zo van die dagen dat het echt niet draait.
Mijn benen wogen zwaar als lood. Ik geraakte niet vooruit.
Volgens Magda, Inge en Hilde moet ik mijn duurloop veel trager lopen.
OK, ik vertraagde dus tot bijna staptempo. Ik zette mijn chronometer uit (want het werd te erg).
Maar zelfs gewoon genieten van een rustig slakkengangetje was er niet bij. Een paar keer gestopt, polsslag genomen : 150 slagen per minuut : NIET normaal voor zo'n tempo.
Met heel wat wandelstukjes ertussen geraakte ik tenslotte terug thuis. Onvoldaan. Wat was dat nu voor een training ?

Wat was er aan de hand ? IJzertekort ? Vitaminentekort ? Slaaptekort ?
Ik heb dan de voorbije nacht héééél veel uren geslapen. Vandaag niets getraind. Als een gek beginnen vers fruitsap te drinken, slaatjes en perziken en kersen te eten... Want misschien ligt het aan een niet zo gezonde voeding... (?)

En morgen ben ik weer de oude, en draait het weer min of meer normaal (hoop ik).

Wat een geluk dat de interclub morgen zonder mij doorgaat.
De ploeg zou aan mij (op de 800 m) niet veel hebben.
Met mijn loden benen.

woensdag 3 juni 2009

Clubtraining in de Nekker.

Gisteravond begaf ik mij naar de Nekker om deel te nemen aan de pistetraining.
Toen ik er aankwam, zag ik al enkele dames vertrekken voor een duurloop.
Gelukkig meldden Hilde en Inge zich toch voor de intervaltraining.
We deden een hele reeks "150 m snel en 250 m rustig doorlopen".
Ik deed er negen mee, en het ging verbazend goed. Ik kon volgen en de recuperatie tussenin was prima.
Ik heb dus toch al meer conditie dan ik dacht.

Toen ik er achteraf mijn trainingsboekje op na sloeg, bleek dat dit mijn allereerste clubtraining van het jaar was geweest. En het is al juni !
Van 4 november was het geleden. Véééééééél te lang gewacht, dus.

Eén keer per week een intervaltraining is eigenlijk een must.
Tussenin kan ik nog meer dan genoeg kilometers lopen (!)

maandag 1 juni 2009

BK masters

Zaterdag heb ik deelgenomen aan het BK in Sint-Niklaas.
Ik gooide de discus al een halve meter verder dan 1,5 week geleden in Mechelen, maar daarmee kwam ik er nog niet aan te pas. Weer negende van de negen, dus maar drie worpen, waarvan de laatste dan nog knal in het net. Pffff.
Met pijn in het hart zag ik de loopsters op de piste bezig.
Ik ben een loopster, natuurlijk, en geen werpster.
Misschien was ik toch maar beter weggebleven.
De meeste clubgenoten kwamen dan nog zondag in actie, zodat ik maar weinig bekenden zag zaterdag.

Het was wel schitterend weer en ik heb dus ginds wat rondgejogd, in de Ster (mooi domein).
Voor opwarming had ik weinig tijd, want ik was grandioos verkeerd gereden, door simpelweg de bordjes naar de Ster te volgen, in plaats van meteen de Lange Rekstraat te zoeken.
Twee jaar geleden had ik een plannetje van de computer meegepakt, en dan kwam ik door de kleinst mogelijke boswegeltjes. Ik heb toen nog de weg gevraagd aan iemand met paard en kar.
(Ik denk dat die computer de kortste weg opgeeft, en niet de eenvoudigste weg.
Een GPS heb ik niet. En trouwens, nu weet ik de piste van Sint-Niklaas wel liggen, voor een volgende keer.)

Heel wat clubgenoten kwamen met medailles naar huis.
Ik alleen maar met een onvoldaan gevoel...

Op het Vlaams kampioenschap in september loop ik terug mee. Ik weet nog niet op welke afstand, maar lopen zal ik. En... meestrijden voor een podiumplaats...

zaterdag 30 mei 2009

Het discuswerpen bij de oude Grieken.

Het werpen van de discus was één van de vijf onderdelen van de pentatlon.
Oorspronkelijk was de discus gemaakt uit steen ; later uit brons, lood of ijzer.

In tegenstelling tot moderne atleten, draaiden de Griekse discuswerpers niet enkele malen rond hun as. Daardoor gooiden ze heel wat minder ver. (Zoals ik, dus.)

De werptechniek kan worden vastgesteld aan de hand van bovenstaande afbeelding.
De rechtshandige discuswerper bracht zijn linkervoet voorwaarts en steunde vooral op zijn rechtervoet. Met zijn rechterhand zwaaide hij de discus enkele malen vooruit en achteruit.
Zijn lichaam draaide een beetje mee. Na de laatste voorbereidende zwaai naar achter, verplaatste hij zijn gewicht naar zijn linkervoet en met een krachtige zwaai wierp hij de discus weg.
(bron : ancientolympics.arts.kuleuven)

De meningen over de vroegere techniek zijn echter verdeeld.
De oude afbeeldingen laten een moment zien, maar nooit de gehele beweging.
Van de beroemde Discobolos van Myron is het zwaartepunt niet in overeenstemming met een worp uit stand. De houding klopt alleen maar als de beeldhouwer een moment uit de draai weergeeft....

Dus draaiden de oude Grieken wel ? Of niet ?

Feit is dat het hebben van lange armen een onmiskenbaar voordeel is, om het maximale uit de slingerbeweging te halen.
Dat spreekt voor zich.

Dit weekend : duizenden Belgen actief in de atletieksport !


Morgen gaan er zo'n twintigduizend mensen starten in de 20 km van Brussel.
Ik wens ze allemaal veel succes. Diegenen die goed tegen de warmte kunnen, zullen een groot voordeel hebben. Want het wordt warm !
Een prachtig zomers weekend.
Maar wat ben ik blij dat ik besloten heb om toch maar niet deel te nemen. Ik denk dat ik de eindstreep nooit zou halen, in zo'n 25 ° C ....

In Sint-Niklaas vinden de kampioenschappen Masters plaats.
Voor spurters en werpers is het nu wel het ideale weer.
Zullen er opnieuw records gebroken worden, door mijn clubgenoten ?
Vandaag en morgen gaat het echter niet om records, maar om de gouden plak.

Ik weet niet hoeveel clubgenoten er ingeschreven zijn. Meestal zijn dat er niet erg veel.
Niet iedereen is actief op de piste. En niet iedereen zit in bloedvorm op het juiste moment.
Ikzelf ga deelnemen aan het discuswerpen...
Hopelijk werp ik de schijf iets verder dan 10 dagen geleden op de Nekker.

En ... natuurlijk vind ik het jammer dat ik nog geen loopnummer kan meedoen ; juist nu het zo'n schitterend weer is.
Maar goed, ik ben er toch bij.
Vorig jaar, rond deze tijd, deed ik alleen maar voorzichtige wandelingetjes van enkele minuten...!

vrijdag 22 mei 2009

De gulden middenweg.

Altijd maar kilometers trainen, vind ik dus saai.
Sprinten is niet goed voor mijn rug.

Maar : dan ligt de oplossing voor de hand.
De gulden middenweg. Ofte : de middellange afstand. Natuurlijk.

Dat geeft ook de leukste trainingen. Een paar kilometertjes opwarmen, en dan versnellingen : 400 m, 600 m, 1000 m, enz.
Dat gaat wel lekker snel, maar dat is nog lang niet "sprinten".

Laat ik het zo maar weer proberen. Een echte sprintster ben ik toch ook nooit geweest.
Maar een zekere basissnelheid heb je wel nodig voor alle loopnummers.
Het begint op training wat vlotter te gaan. De 400 ging vandaag in een redelijk tempo.
Dat zal dan toch weer te danken zijn aan die spurtjes van vorige week.

donderdag 21 mei 2009

Sfeervolle meeting op de Nekker.

Het was van 31 augustus 2007 geleden dat ik nog eens aan een pistemeeting had deelgenomen : dat was de 1500 m op de Nekker.
En gisteren kwam dan mijn bescheiden wederoptreden.
Het was een prachtige zomeravond, en het was windstil (wat op de Nekker zeldzaam is).
De opkomst was merkelijk groter dan de laatste jaren op de meeste pistes. Meerdere reeksen 1000 meter : da's lang geleden dat ik dat nog heb gezien.

Zoals ik al schreef, hing er een Belgisch record in de lucht. André was er klaar voor.
Ik ging aan de 500 m staan om te supporteren, want daar zijn ze net in de helft van hun 1000.
Of ze het gehoord hebben, de tijd die ik hen toeriep, dat weet ik niet, maar Kjell en André kwamen een stuk sneller door dan nodig. En ze hielden het vol. (Lees het mooie verslag maar op de blog van André : no pain no gain.)

Voor mij was het een leuke meeting omdat ik, na een heel lange tijd, weer veel loopvriendinnen terug zag. Zelfs Jeannine, mijn compagnon van in Roba, heb ik teruggezien. Ik dacht dat zij niet meer liep. Vorig jaar was ik overal afwezig, en het jaar daarvoor zij. Ik vernam nu dat zij toen een tweede kindje had gekregen... Raar, dat je zo niets van elkaar weet, geen contact hebt buiten het lopen, maar dat je elkaars loopprestaties wel zo goed kent. En als je elkaar dan nog eens ontmoet, lijken alle jaren ertussen weg te vallen.

Ikzelf nam deel aan het discuswerpen. Ik werd 9e van de 9, met een worp van nog geen 15 meter. Ik weet dus wat me te doen staat. Ook werpen gaat niet zonder trainen.
Voor de niet-kenners : na de eerste drie worpen, mogen alleen de beste acht nog verder doen (voor 3 extra worpen). Ik was dus de enige die na drie worpen al moest stoppen. Mijn eerste worp was nog de beste.
Maar prestaties waren voor mij bijkomstig. Ik heb genoten van het gezelschap en de sfeer.

En... het allerleukste was dat ik eindelijk mijn blogvriendinnetje, Eline, in levende lijve heb ontmoet ! (zie fotootje) Ze is zo sympathiek en spontaan als ik het mij had voorgesteld.
Wat jammer dat ik niet even jong ben...
Elf à twaalf jaar : dat zijn de mooiste jaren van je leven !
Maar ik zou haar in wedstrijd toch niet kunnen volgen, want zij loopt veel te snel.

woensdag 20 mei 2009

Het roer toch niet helemaal omgegooid.

Op de foto : de 100 meter in de rozentuin.

Twee dagen na mekaar had ik enkele sprintjes gedaan ; een vijftal maar.
En lap, ik voelde "iets" in mijn rug : zondag en maandag.
Paniek !
Direct ontstekingsremmers genomen. De angst zat er goed in. Begon het opnieuw ? Moest ik zo snel mogelijk injecties krijgen ?
Dinsdag was het terug helemaal in orde. Wat een opluchting.
Nu heb ik al drie dagen gerust. Het is snel goed gekomen, omdat ik de ontstekingsremmers tegenwoordig altijd bij de hand heb en die hebben geholpen.
Maar het bewijs is geleverd dat ik voorzichtig moet blijven. Zo kan ik natuurlijk nooit doortrainen.
Vervelend, hoor.

Mijn clubgenoot, André Lafère, heeft op zijn vijftigste verjaardag, het Belgisch record van 50+ èn van 45+ verbeterd (800 m).
Maar als je leest wat hij er allemaal voor doet ! Hij traint echt als een twintiger.
Dat zou mijn rug niet lang volhouden.

Vanavond is er een pistemeeting op de Nekker.
En ik kan aan geen enkel loopnummer deelnemen.
Maar ik ga in ieder geval supporteren.
De weersomstandigheden zijn ideaal en ... ik heb het gevoel dat er weer een record in de lucht hangt. (Het record bij M50 op de 1000 m is 2'40"12 ; als ik een 800 m in die tijd zou kunnen lopen, zou ik bij de W50 bij de snelsten horen...)

Allemaal zou zou zou.

...................................................Zucht.........................................



zondag 17 mei 2009

Het roer omgegooid.

Zoals ik in mijn vorig bericht al meldde, heb ik de kilometers gelaten voor wat ze zijn.
Ik maakte er mij alleen maar nerveus in dat het altijd zo traag bleef gaan.
De mensen met wie ik in het park ga joggen, nemen nooit deel aan wedstrijden.
Zij kunnen er perfect mee leven dat de rondjes die zij lopen steeds in hetzelfde tempo worden afgewerkt.
Ik niet, ik wil nog steeds trainen met een doel voor ogen.

Deze week heb ik dus terug wat gespurt.
Ik wou eens testen of ik zou kunnen deelnemen aan het BK masters, zonder mij belachelijk te maken. Maar ... als je bijna twee jaar niet gesprint hebt, dan gaat dat niet zomaar ineens terug. In de rozentuin heb ik de test gedaan. Eerst met de fiets, met nieuwe teller, nagemeten.
De rechte lijn is dus echt wel 100 meter. Oei oei, ik had de indruk dat ik snel liep, maar de chronometer wees 18 seconden aan. Dat is veel te traag !
Help, waar is mijn snelheid naartoe ? Op zo'n kampioenschap moet je toch rond de 15 seconden kunnen, zelfs in mijn leeftijdscategorie.
De inschrijving voor het BK moet dit weekend binnen zijn.
Ik kan dus niet inschrijven voor de 100 of 200 meter. Ik zou daar nogal een stuk achteraan komen.
Maar omdat ik er wel opnieuw bij wil zijn, heb ik me ingeschreven voor discuswerpen.
Vreemd ?
Nee hoor. Zo vreemd is duscuswerpen niet voor mij.
Bijna niemand weet het, maar ik heb al jàren een eigen oefen-discus.
Veel heb ik er echter nooit op getraind, omdat de looptrainingen te veel tijd in beslag namen.
Ik werp de discus uit stand, dus zonder te draaien.
Vroeger haalde ik 18 meter. Voor echte discuswerpers is dat natuurlijk niet ver. Maar ik hoop dat ik dat nog haal.
In ieder geval gaat zo'n werpwedstrijd er veel gemoedelijker aan toe en valt het alleen voor de andere werpsters op dat je niet ver gooit. Bij het lopen valt het IEDEREEN op als je een eind achter de rest aankomt.
Ik ben nu bij de oudsten van mijn categorie.

Bij het Vlaams Kampioenschap, in september, zal dat anders zijn. Dan ben ik een piepjonge vijftiger (!)
Dan zal het moeten gebeuren...
Ik heb dus nog een paar maanden tijd.

zondag 10 mei 2009

Maar ik doe het niet graag...

Van in februari had ik zo een beetje een planning gemaakt. Ik zou me meer gaan richten op lange-afstand-lopen. Eerst de jogging van Hofstade, daarna de 10 km van Mechelen, dan een twaalf-kilometerloop, vervolgens een 15 km of 10 mijl ... om tenslotte de 20 km van Brussel mee te lopen. Ik probeer dus al een paar maanden mijn kilometers op te drijven. Lopen en lopen en lopen.
Maar ik doe het niet graag ! Het is echt mijn ding niet.
Bovendien maak ik geen enkele vordering.

Nu lijk ik wel een eeuwige twijfelaar, maar dat ben ik niet. Het kwam allemaal door die rugproblemen van vorig jaar, dat het me verstandiger leek om lange afstand te lopen.
Ik weet heel goed wat ik liever doe : de 400 meter, natuurlijk. (en 200 en 800)

Gisteren heb ik besloten om niet verder te werken naar de 20 van Brussel toe.
Het is volstrekt zinloos : ik zou daar in het beste geval een tijd van om en bij de 2 uur neerzetten (10 km per uur) en er nog voor afzien ook. (cfr. 10 van Mechelen)
Veel liever ga ik in datzelfde weekend deelnemen aan het Belgisch kampioenschap Masters.
Ik wil terug de piste op. Genoeg getalmd !
Gisteren heb ik dus een sprinttraining gedaan. De eerste (ongeveer) 100 meter liep ik in bijna 20 seconden ; de laatste in 16"75.

Als je een paar uren per week je tijd steekt in de atletieksport, moet je er toch een beetje plezier aan beleven, vind ik. Soms is joggen wel leuk : zo'n 6 km, samen met anderen. Maar verder dan een zestal km ? Het gaat mij gauw vervelen...

En er zijn zoveel mensen met rugproblemen, die toch telkens weer terugkomen.
Dus ... laat ik het nog maar eens één zomerseizoen proberen.

Hallo piste, hier kom ik.

woensdag 6 mei 2009

Een nieuw katje in huis.


We hebben, sedert enkele dagen, een kitten in huis.
Dat betekent : spelen met muisjes, door het huis rennen met lintjes en balletjes, muisjes opvissen die gegarandeerd steeds onder de zetel terechtkomen...
Knuffelen, strelen, borstelen.
Kortom : absoluut geen tijd om te bloggen !

zaterdag 25 april 2009

Het jaarboek 2008.

Na de 10 km van Mechelen ontving ik van Jozef Van Lierde mijn bestelde jaarboek 2008. Dat boek staat vol met ranglijsten van prestaties op de piste, uitslagen van kampioenschappen, enz enz.
Ik koop dat boek elk jaar.
Natuurlijk sta ikzelf er deze keer helemaal niet bij, bij de prestaties van de voorbije zomer. Want die zomer ging voor mij volledig de mist in.

Maar bij "aller tijden" haal ik nog steeds hier en daar de tabellen.
Het is wel op nummers die weinig mensen meedoen ; maar ja, ze moeten het dan maar doen, hé, om mij van de tabellen te gooien.

Bij W35 sta ik nog steeds 10e aller tijden voor de zevenkamp.
3e op de 20.000 meter (wordt weinig ingericht) = 50 rondjes.
7e op de 2000 steeple (daar is wel een opmars bezig).
8e op polsstok (idem).
Bij W40 : niets ..... Waar zat ik toen ?
Bij W45 : eerste en enige ooit op 2000 steeple !

Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik terug kwam uit de kliniek, met mijn hernia.
Het was daarna nog enkele weken afzien. Maar ik ben heel tevreden dat ik nu nog steeds geen last heb van mijn rug. Raar vind ik het ook, want zo lang kunnen die injecties toch niet werken.
Ik zal dus nooit weten wat er toen precies is gebeurd, dat het ineens zo erg was.
Een ontsteking ? Veel uitleg geeft men niet in een ziekenhuis ; zelfs niet als je het meermaals expliciet vraagt.
Vervelend, want bij elke simpele jogging vraag je je af of het wel gezond is wat je aan 't doen bent...

De trainingen gaan ondertussen hun gewone gangetje. Zondag liep ik op de dijk en het ging stukken beter dan in de "10 km van Mechelen" : soepel en ontspannen.
Zou het kunnen zijn dat er "faalangst" in het spel zat ?
Vroeger bij de pistetrainingen zegden mijn loopmakkers mij ook soms dat ik op training harder leek te lopen dan op wedstrijd. Maar dat was dan piste. Voor een pistewedstrijd was ik indertijd inderdaad zeer nerveus voor de start. Je moet daar met de jaren leren mee omgaan, want als je té zenuwachtig bent, dan krijg je rubberen benen en dan kan je niet goed lopen.

Woensdag (mijn vaste trainingsdag) heb ik niets gelopen, omdat ik dinsdagavond die Oosterse dans had gedaan en ik vreesde dat dat misschien wat veel zou zijn voor mijn rug.
Pas vrijdag heb ik terug een rustig loopje gedaan in het park : 7 km.
Toevallig was Greet er ook (één van ons loopgroepje). Die babbelde er de hele tijd op los en zo vloog de tijd voorbij. Het tempo had geen belang. We hebben zelfs even gestopt om een ijsvogel te bewonderen.
Moet kunnen.

woensdag 22 april 2009

Oosterse dans




Gisteren heb ik de leukste les van de voorbije jaren gevolgd.
Ik had me ingeschreven voor een cursus "Oosterse dans".
Dat wilde ik al jaren doen, maar telkens gingen de looptrainingen voor. Nu niet meer.
En eindelijk kon ik dus zo'n cursus gaan volgen.
Fantastisch.
Nu heb ik vroeger ook wel een beetje aan ballet gedaan, maar dat is een eeuwigheid geleden.
Ik ben nog wel een beetje soepel van nature, doch vandaag blijkt duidelijk dat er bepaalde spiertjes in mijn lijf zitten waar ik het bestaan absoluut niet van vermoedde.
We waren met een groepje van twaalf vrouwen. De leeftijden varieerden van jong tot oud. (ik was nog niet de oudste). Het waren wel allemaal tamelijk slanke vrouwen die er zich wilden aan wagen. Waarschijnlijk omdat de aandacht bij deze dans nogal naar de buik en de heupen gaat.
De sjaal met belletjes, die rond de heupen van de buikdanseres wordt gebonden, dient eigenlijk om goed de ritmische bewegingen te horen.
Het was niet zo makkelijk ! 't Is niet zomaar wat met je heupen wiegen, nee nee.
Probeer bv. maar eens je bovenlichaam heen en weer te bewegen of van voor naar achter, terwijl je onderlichaam perfect stil staat (en omgekeerd).
De bedoeling van die dans is natuurlijk dat het er zeer sensueel uitziet.
Maar dat was bij ons niet bepaald het geval !
Je had ons moeten bezig zien.
Gelachen dat we hebben.
We zullen allemaal nog erg veel moeten oefenen, willen we hiermee mannen verleiden...(want die dans is eigenlijk een verleidingsdans, afkomstig uit Egypte.)
Ongelooflijk plezant !
Naar het schijnt is het buikdansen zo fel in de mode gekomen door Shakira.
Ja, die kan er wel wat van.
"My hips don't lie."

vrijdag 17 april 2009

Spurtjes (of wat er moet voor doorgaan)

Zonet las ik op de blog van André Lafère dat hij weer veel harder had gelopen dan wat de bedoeling was. "En daarvoor moet je bijna vijftig zijn", schrijft hij.
Wel, ik heb mij woensdag ook laten verleiden tot sneller lopen. Het was wel geen duurloop die ik te snel liep (want dat lukt mij nooit). Woensdag was het zeer warm en ik had zo'n zin in sprintjes trekken, dat ik het echt niet meer kon laten.
Heerlijk : 100 m, 200 m, 300 m ; zo snel als ik kon.
Wat was dat lang geleden, en wat had ik dat gemist !
Het blijft toch leuker dan duurloop, vind ik.
En, ik heb het vorige week zelf bewezen : zonder snelheidstraining kom je er ook niet op een tien- kilometer-loop.
Echt niet.

zaterdag 11 april 2009

Vrolijk Paasfeest !

Wat doe je met Pasen, als je al lang niet meer gelovig bent, en als de klokken van Rome niet meer komen ? Je luistert naar de Mattheüs-passie van Bach en automatisch kom je toch in de sfeer...
Mooi.

(Er klopt iets niet met mijn blog. Het berichtje van dinsdag heeft geen datum meegekregen en dat van gisteren, daar staat nu 'dinsdag' boven. En vandaag is het niet zaterdag 11 april, maar zondag 12 april. Vreemd.)

Hoe is het ondertussen afgelopen met de 10 km van Mechelen ?
In één woord : slecht.
Ik voelde al van bij de eerste stap dat het niet draaide. Maar ja, je denkt dan dat het na een paar km wel zal beteren.
Als lopen zwoegen wordt, is de lol er snel af.
Aan de 5 km zat ik al aan 29 min. . En onder het uur eindigen, vond ik een absolute must. Ik dacht : eens we Muizenbrug over zijn, hebben we rugwind en dan zal het wel beter gaan. Maar niks daarvan.
Op 6 km besloot ik de pijp aan Maarten te geven.
Maar hoe geef je op als het één grote ronde is ? Gewoon verder stappen en wat lopen, en iedereen laten passeren, tot je de kleedkamers bereikt.
Weer een jogging om snel te vergeten.
Het enige leuke eraan was dat ik eindelijk nog eens wat clubgenoten heb gezien.
(hoewel er opvallend minder waren dan andere jaren. En onze fotograaf moesten we ook missen want die is op stage).
Hoe moet het nu verder ?
Ik hoop dat mijn volgende jogging wat beter gaat ; want anders moet ik mijn loopschoenen alsnog in de wilgen gaan hangen.
De wandelsport is ook een mooie sport (?!)
Die heb ik gisteren ruimschoots beoefend.

dinsdag 7 april 2009

Op stage

Een groepje RAM-atleten is momenteel op stage in Aix-en-Provence.
Ik volg aandachtig hun avonturen, via de blog van André (zie RAM-site).
Amai, ze trainen daar wel hard !
Aan het weer ginder kan ik niet goed aan uit. De ene keer verbranden ze in de zon, en dan zie je ze op foto weer met een compleet trainingspak aan...(?)
André was tevreden over het eten : atletenvoedsel. Maar de jongeren lijken hun buik al vol te hebben van het "konijnenvoer" en de pasta en de rijst.

Hier ziet het weer er vandaag prima uit : in de week voorspelde men voor zaterdag 14°C, en nu is het om en bij de 20°C.
Als het zo mooi zonnig blijft, krijgen we strakjes een prachtige '10 km van Mechelen'.
Maar op één dag kan men hier in België vele seizoenen meemaken. Dus : afwachten maar.

Nog even mijn outfit keuren, en ik ben er klaar voor.

Zaterdag de 10 km van Mechelen

Ja ja, zaterdag is het weer zover : de 10 km van Mechelen staat op het programma. Een mooie jogging langs de oevers van de Dijle.
En hoe zit het met mijn voorbereiding ?
Ach, het kon slechter.
Ik heb wel al drie weken wat last van mijn hamstring, zodat ik niet voluit heb kunnen trainen. Anders had ik zeker meer kilometers in de benen.
Maar ik ken dat al : in Mechelen is het altijd iets : vorig jaar die hernia, die de kop op stak. Het jaar voordien : zo snikheet dat ik, met een hoofd als een boei, moest opgeven na drie kilometer : geen lucht meer en te snel gestart...
Het jaar daarvoor : enkel maar getraind op sprint, zodat 10 km wel hééél ver was.

De weergoden voorspellen voor zaterdag : zo'n 14°C, wisselende bewolking met kans op regenbuien, en weinig wind (dat laatste vind ik heel belangrijk op de dijk).
Ooit heb ik de laatste kilometers van de 10 km van Mechelen in echt stormweer moeten lopen ; terwijl de eersten van de koers nog in mooi weer waren aangekomen.
Dat komt ervan als je twintig minuten later aankomt dan de eerste...
Aprilse grillen.

woensdag 1 april 2009

Bij de dood van een huisdier.

Kinderloze mensen, die zich (te) veel hechten aan een huisdier, daar wordt achter hun rug om gelachen. Ik ben mij daar ten zeerste van bewust.
Daarom wil ik hier niet uitweiden over de dood van mijn kat.
Ze was meer dan 16 jaar bij ons, en... dat is verdomd een hele tijd.

Ik heb op het net een mooie tekst gevonden, die ik wil opdragen aan Musti :

De Regenboogbrug
----------------------------
Er is een plaats in de hemel die Regenboogbrug heet.
Als een dier waar je veel van houdt, doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboogbrug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.

Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden. Er is echter één klein ding :
ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.

Ze rennen en spelen met elkaar.
Maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen ; hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.

En dan gaan jullie samen over de Regenboogbrug...

(auteur onbekend)

vrijdag 27 maart 2009

De zomerkalender

Ik weet nog dat ik vorig jaar rond deze tijd blij was dat de zomerkalender was gekomen. Dan kon ik mijn planning beginnen te maken voor het piste-seizoen.
... Er kwam van de hele planning niets in huis...
Kliniek en ellende, meer niet.

Deze week kreeg ik de zomerkalender 2009 in de bus.
Maar het liet me vrij koud. Wat moet ik ermee ?
Gelukkig had ik deze keer ook de "joggings & marathons" besteld (in december al). Zo kan ik een planning maken van de joggings die ik eventueel zal gaan meelopen.
Op de piste is er sowieso nog niet veel te doen in april en mei : bijna allemaal alleen voor de jeugd. Maar de pistemeeting van onze eigen club in mei : die staat wel al in mijn agenda.
Waarschijnlijk ga ik daar voor de langste afstand : de 2 mijl. Ik ben dan toch met afstandstrainingen bezig.
Twee jaar geleden heb ik daar ook de 2 mijl meegelopen. Toen was het ter voorbereiding van mijn 2000 steeple....
Verderop in het zomerseizoen, plan ik nog wel enkele baanwedstrijden.
Alles hangt af van blessurevrij blijven.
Het is altijd balanceren op een dunne koord, op mijn leeftijd.
Dus erg veel planning (op langere termijn) is er voorlopig niet bij.

woensdag 25 maart 2009

Vijf dagen gerust...

en die verrekking zit er nog steeds, in mijn hamstring. Ze zat er al van voor de jogging van Hofstade.
Ik heb nu net een loopje van 7 km gedaan, maar ik voelde daar de hele tijd 'iets' zitten. Lastig, hoor. Nu heb ik er wat reflexspray op gespoten, maar of dat veel helpt, weet ik niet.
Een mens kan toch niet eeuwig blijven rusten.
Ik denk dat de topatleten altijd wel ergens een pijntje hebben, maar die lopen daar gewoon mee verder, tot ze echt niet anders meer kunnen dan even rusten. Zij gaan dan ook meteen naar kinesisten en andere specialisten, want zij hebben geen tijd te verliezen.

Ondertussen heb ik me ingeschreven voor de 10 km van Mechelen.
11 april nadert met rasse schreden. Oei oei, niet veel tijd meer om wat conditie op te bouwen.

Op joggings.be las ik wat de meeste 'joggers' zoal trainen op een week. Pff, daar val je echt van achterover. Niet moeilijk dat ik niet meer kan volgen, met mijn povere 3 trainingskes en een totaal van om en bij de 20 km per week. Dat totaal moet ik zeker optrekken naar 40 km ... en misschien toch best ook minimum 4 trainingssessies per week voorzien (of nog beter : 5).
Ik weet het goed genoeg wat men moet doen om in vorm te geraken. Alleen zijn er altijd allerhande factoren die roet in het eten gooien.
De goesting is er anders wel.
En dat lijkt me toch al een belangrijk uitgangspunt.

vrijdag 20 maart 2009

Eindelijk !


Daar is de lente.

Wat hebben we er dit jaar lang op moeten wachten !

Hoogtijd dus om er weer in te vliegen.

woensdag 18 maart 2009

Mannen en vrouwen

Bij de nabeschouwingen van de jogging van het voorbije weekend, was ik één ding vergeten.
Op de piste of in de cross loop je alleen tegen vrouwen, maar bij een wegwedstrijd of jogging is het natuurlijk gemengd.
Om mijn matige prestatie dus wat mooier te kleuren, moet ik alleen vergelijken met de dames die meeliepen. En dan ben ik niet 33e van 40 , maar 7e van 13.
Dat klinkt al beter, vind ik.
Ja ja, emancipatie of niet, wij hebben nu eenmaal minder spiermassa. Niets aan te doen.
Feit blijft dat ik zaterdag niet sneller liep dan op training in het park. Dat moet dus volgende keer beter.

Mijn rug doet het ondertussen nog steeds prima. Elf maanden na "operatie katastrofe".

Wat een geluk !

dinsdag 17 maart 2009

Mijn eerste wedstrijd van het jaar

Zaterdag ben ik de jogging van Hofstade gaan meelopen.
Een echte "wedstrijd" kan je dat misschien niet noemen, maar er was toch tijdsopname.
Men had zo'n 15° C voorspeld, doch die voorspelling was een beetje fout : het was koud, bewolkt en miezerig weer.
Ik was er echter op gebrand om nog eens iets mee te doen. Dat was lang geleden.
Men kon kiezen tussen 3 km 200, 6km 400 en 9 km 600 ; wat neerkwam op 1 of 2 of 3 ronden.
Ik koos voor de langste afstand, dus drie ronden. Het was een mooie omloop : afwisselend aardewegen en verharde wegen, en een beetje bergop en bergaf, rond een grote vijver.
Ik heb mijn tempo prima kunnen volhouden : ongeveer 17'30" per ronde.
Misschien is dat een teken dat ik veel te traag heb gelopen, maar ik wilde er zeker van zijn dat ik de afstand aankon. Dat bleek dus geen probleem te zijn.
In de 10 km van Mechelen (11 april) zal ik van in 't begin toch een beetje sneller lopen.
Mijn streefdoel is : rond de 50 minuten op de 10 km. Dat is wel 12 km/uur. Misschien is, op korte termijn, 55 minuten op 10 km een realistischer doel...
Nu had ik 52'51" op de 9 km 600.

In ieder geval was het heel leuk. En mijn angst om in de laatste ronde nog helemaal alleen bezig te zijn, bleek ongegrond. Er waren er nog enkele achter mij.
Het probleem is nl. vaak dat de beste lopers de langste afstand lopen en als die van de 6 km dan allemaal aangekomen zijn...
Nu was ik 33e van 40. En aan de tijden te zien, zou ik op de 6 km ongeveer 29e van 50 geweest zijn.
Mijn clubgenote, Else, liep de hele tijd zo'n 100 meter voor mij, maar ik heb haar niet meer kunnen inhalen. Zij had nog een eindspurt in huis.

donderdag 12 maart 2009

Relatieve rust.

In 't weekend had ik weer twee dagen achtereen getraind.
En lap, zondagavond voelde ik een lichte verrekking in mijn hamstring.
Geen nood, een paar dagen rust en alles zou weer in orde zijn. Maar gisteren (woensdag) zat het er nog een beetje in. Na vijf minuten heb ik mijn training gestaakt, want ik ben ingeschreven voor de jogging van zaterdag in Hofstade, en ik wil niet dat ik meteen al forfait moet geven, wegens een stomme verrekking.
Op de blog van André (leeftijds- en clubgenoot, en recordhouder 800 m) lees ik dat hij het moeilijk heeft met zijn twee weken rust. In zijn rustperiode mag hij maar 3 maal per week een loopje doen van 40 minuten. Nou, dat is precies wat ik het voorbije half jaar haalde als training : 3 X 40 minuten. Bij mij is dat "training" en bij hem is dat "rust".
Ik zal het nog wel opdrijven tot vier trainingen per week, maar meer niet. Mijn ambities reiken dan ook niet meer zo ver.
Toch ben ik al gaan kijken in de ranglijsten, om te zien wat je als vijftiger nog moet kunnen om in de top 10 te geraken op bepaalde nummers. Ik ben benieuwd wat ik op de lange afstand nog kan bereiken, na al die jaren. Je ziet het, de competiezin gaat er toch nooit helemaal uit.
En, waarom zou een mens niet een beetje mogen dromen....?

maandag 9 maart 2009

Europese indoorkampioenschappen



Dit weekend mocht ik mij, als atletiekliefhebber, gelukkig prijzen dat ik Eurosport kan ontvangen op onze TV. Want als je de Europese kampioenschappen indoor wilde zien, en je was aangewezen op de VRT, kon je zowel vrijdag als zaterdag tot middernacht wachten om het allemaal in verkorte versie te beleven.

Er waren maar heel weinig Belgen geselecteerd voor Turijn. Eline Berings deed het schitterend. Die haalde alle kranten.

Maar ook Damien Broothaerts liep de 60 m horden bijzonder snel : een goede opvolger voor Nsenga, die jaren een vaste waarde was op de horden.

En Sigrid Van den Bempt verbaasde mij, omdat ze zo lang dapper meeging in de 1500 meter. Jammer dat ze 11 honderdsten tekort kwam voor een finaleplaats. Als steeple-loopster heeft zij deze winter duidelijk extra hard getraind op snelheid. Ik heb vroeger nog een paar keer 800 meter gelopen tegen haar moeder, Nicole Poels. Dat was ook een goeie loopster. Snelle benen zitten vaak in de genen... Sigrid liep een Belgisch record !

Kevin Rans had na de Olympische Spelen gezegd dat hij misschien beter zijn polsstokken op ebay zou zetten, maar hij had het niet gedaan. En weer was hij kwaad, maar op wie ? Deze keer had hij, bij mijn weten, toch niet moeten jagen naar een limiet, waardoor hij vooraf al te moe was...

Vandaag kocht ik speciaal de sportkrant bij uitstek, het Nieuwsblad, om nog wat terug te blikken op de indoorkampioenschappen. (Want De Morgen is een goeie krant, maar niet voor sport.) Ik had me die extra euro kunnen besparen, want ik vond niets anders dan vele vele bladzijden voetbal en wielrennen ! Nauwelijks iets over atletiek. Onbegrijpelijk.

Akkoord, het was "maar" indoor en "maar" Europees kampioenschap. Maar waren al die voetbalmatchen dan echt zo belangrijk ? Dat waren helemaal geen kampioenschappen ; dat was gewoon de zoveelste speeldag. Ach ach.

In De Morgen stond wel een heel interessant en uitgebreid gesprek met Wim Vandeven (trainer van Eline en voorheen van Tia) en in het Nieuwsblad stond een interview met Eline, over haar kindertijd : de scouts, blokfluit spelen, voetbal , enz. enz.

maandag 2 maart 2009

Bijna 12 km, in één stuk.

Gisteren vond er in Haacht een kattenshow plaats. Niet te missen, voor een kattenmens als ik.
Daardoor viel mijn eerste geplande lentejogging al in 't water : Putte-Grasheide. En het was nu eindelijk eens lenteweer. Maar : niet getreurd. Ik heb er in de voormiddag een extra lange training van gemaakt. Vier ronden gelopen in het park, zonder stoppen. Dat is bijna 12 km. Het moet meer dan 10 jaar geleden zijn dat ik nog zo lang aan één stuk had gelopen : langer dan een uur ! En het was niet saai.
Het ging vlot : ademhaling ok, hartslag ok, maar in de laatste ronde deden mijn benen wel pijn, omdat ik dat helemaal niet gewend ben. Het tempo bleef redelijk : 17.15 per ronde.
Eindelijk is het er dus van gekomen om eens wat langer te lopen. Dit met het doel om minder last te hebben met de 10 km. Dat is allemaal een kwestie van gewoonte.
En mijn rug heeft nog steeds niet geprotesteerd.
Dàt is het belangrijkste.
Als het goed blijft gaan, wordt deze hordenloopster-zevenkampster-verspringster nog een echte lange-afstandsloopster. Het is weer eens wat anders.
Op naar de halve marathon ? Wie weet...

zondag 22 februari 2009

Dit weekend : twee maal vijftig minuten

Gisteren heb ik in het park vijftig minuten aan een stuk gelopen. Dat noem ik al "lange afstand".
Ik liep het zaterdags loopgroepje tegemoet (als opwarming), in een aangenaam rustig tempo. Voorbij de hondenweide zag ik ze aankomen en keerde ik terug om met het groepje mee te lopen. Het ging prima. We waren met z'n vijven en al babbelend vloog de tijd om.
Vandaag : wat anders. Helemaal alleen de dijk op, en weer exact vijftig minuten.
Dat ging ook weer goed, maar zo alleen lijkt het toch langer te duren.
Ik heb al wel gedacht aan een I-pod of MP3 ofzo, om het aangenamer te maken. Maar ik ben zo'n dummy in die dingen, dat dat nooit goed komt. Ik heb nl. horen zeggen dat je dan eerst via je computer muziek moet downloaden, en zo van die toestanden. En dan die twee oortjes, dat lijkt me ook moeilijk om mee te lopen. Dus ik laat het maar zo.
Misschien begint het mijn trouwe lezers al op te vallen : ik ben mijn kilometers aan 't opdrijven.
Vorige week heb ik de knoop doorgehakt : dat spurten ga ik laten voor wat het is en ik ga terug op lange afstand (zoals 15 jaar geleden). Mijn besluit is er gekomen doordat ik na een sprinttraining toch wel "iets" schijn te voelen in mijn rug en na kilometers lopen, is er geen enkel probleem. Met mijn rugproblemen van vorig jaar is de angst groot geworden dat dat nog terugkomt. Die hernia zit er nl. nog steeds. De dokter had me toen gezegd dat joggen heel goed is voor de rug. Maar niet dat sprinten goed is (!) Dat geeft meer schokken natuurlijk.
Bovendien moet je, om op de piste te kunnen presteren, heel wat meer doen dan af en toe een sprintje lanceren.
Nee nee, ik denk dat het verstandiger is om nu echt resoluut het roer om te gooien en te genieten van het joggen.
Eerste afspraak : Hofstade op 14 maart : 9,6 km. Ik ben al ingeschreven.

maandag 16 februari 2009

8 + 7

Zaterdag acht kilometer gelopen in het park. Ik kon het groepje deze keer goed volgen.
Zondag op de dijk : zeven kilometer.
Het was mooi loopweer, hoewel vele mensen beweerden dat het koud was. Ik denk dat ik eindelijk aan 't wennen ben aan het winterweer. Trouwens, het was zonnig en haast windstil : meer moet dat niet zijn.
Vijftien kilometer in één weekend. Dat valt wel mee. Binnenkort ga ik dat eens proberen in één training te doen ; als ik veel tijd heb, want dat wordt dan wel bijna anderhalf uur lopen...
Vandaag zag ik iemand trainen in korte broek.
Is het daar niet nog een beetje te koud voor ? (6°C)
Het loopt natuurlijk wel een stuk makkelijker dan met een lange broek.
Nog even geduld, zou ik zeggen. Tot het zo'n 15°C is.

donderdag 12 februari 2009

Mechelen-Muizen-Mechelen


Gisteren heb ik nog eens de zeven kilometer gelopen : van Mechelen naar Muizen en terug.
De mensen die gisteravond hebben getraind, hebben bakken regen op zich gekregen, maar rond vier uur, toen ik aan mijn training bezig was, was het heel mooi weer.
Ik had een goed gevoel en had ook de indruk dat mijn "foullee" al wat beter was dan de voorbije weken. Ik kwam dan ook aan het keerpunt in minder dan 20 minuten. Helaas was ik op de terugweg toch een beetje trager, o.m. wegens de lichte tegenwind. In totaal beneden de 40 minuten. Nog een paar minuten (!!) moeten er af. Eigenlijk moet dat in 35 minuten, en dan loop je nog maar nauwelijks 12 km/uur. Ooit heb ik dat gekund....
Toen trainde ik veel interval, en helemaal niet veel kilometers. En toen was ik natuurlijk ook heel wat jonger.

dinsdag 27 januari 2009

Hoe snel een topatlete vergeten is...

Gisteren las ik in de krant wat uitleg over het programma "Eeuwige roem".
Men schreef wie er allemaal aan deelnam. Op de foto zag ik o.a. Marleen Renders en Betty Vansteenbroek. Tot mijn verbazing had men het in de tekst over de "nobele onbekende : Betty Vansteenbroek". Nou moe !
Nog steeds DRIE Belgische juniorrecords op haar naam (800, 1000 en 1500) en in de ranglijst "aller tijden van alle categorïeën" : nog steeds derde op de 1500 m, derde op de 3000 m, enz.
De Belgische kleuren verdedigd op de wereldkampioenschappen in Helsinki (1983)...
Een paar keer de crosscup gewonnen en Belgisch kampioen geweest.

Ooit heb ik zelf nog gecrosst met Betty Vansteenbroek ; dat was begin jaren '80.
Natuurlijk was ik wel door haar gedubbeld.
Die vloog nogal.
Ach ja, het is misschien allemaal al te lang geleden. Er blijkt op het internet ook weinig over haar te vinden. Haar glorietijd was van voor het internettijdperk...

donderdag 22 januari 2009

De eerste snelheidstraining van het jaar.

Gisteren ben ik op de Nekker gaan trainen.
Een hele piste voor mij alleen ; net voor de middag.
Inlopen van thuis tot aan de piste = 14 minuten.
Dan wat sprintjes gelanceerd. Mijn beenspieren wisten niet wat hen overkwam !
100 m - 200 m - 300 m.
Mijn tijden leken nergens op, maar het was dan ook weer weken (of maanden) geleden dat ik nog eens gespurt had.
En vandaag was ik er goed stijf van ook.
Zo heb je tenminste het gevoel dat je getraind hebt.
Vandaag niets getraind, tenzij je het fietsen van en naar het werk meetelt als training.
Het zijn niet veel kilometers, maar met tegenwind valt het toch niet mee, dat fietsen.
Alle beetjes helpen voor de algemene conditie.

zondag 18 januari 2009

Lopen in jeans

Omdat men voor het weekend veel regen en wind voorspelde, besloot ik om vrijdag (toen het nog mooi weer was) in het park een paar rondjes te gaan lopen, meteen na het werk.
Ik pakte dus mijn trainingsgerief mee in een grote tas, zodat ik niet eerst naar huis moest, want dan zou er niets van komen.
Maar, o jee, bij het omkleden stelde ik vast dat ik mijn loopbroek had vergeten.
Wat nu ? Training afgelasten ? Nee, want ik had er echt wel zin in.
Omdat ik die dag toch maar een niet al te nieuwe jeansbroek droeg, besloot ik om gewoon in jeans mijn twee ronden te lopen. Nog een geluk dat ik niet toevallig een rokje droeg. Dat zou echt geen gezicht geweest zijn : in een rokje rondjoggen...
Gelukkig kwam ik niet veel mensen tegen en het viel niet erg op dat ik in een gewone jeans trainde. Het gaf wel een raar gevoel, maar eigenlijk viel mijn tempo best mee. Ik vraag me af of ik met een echte loopbroek zoveel sneller zou gekund hebben. De eerste ronde : 16'51" en de tweede ronde : 15'52".
Het ging dus goed, maar de rest van het weekend is er weer niets van in huis gekomen. Vanaf volgende week moet ik absoluut meer trainingen per week gaan doen. Anders zal ik er in de lente niet staan. De crossen... daar komt niets van in huis. Maar dat vind ik niet zo erg.
Misschien dinsdag terug naar de piste voor wat snelheidstraining. Dat is een eeuwigheid geleden.

Ik herinner mij nu ineens dat er vroeger in Wespelaar eens een trainingsmakker van mij zijn loopschoenen had vergeten en hij vond er niets beters op dan zijn hele training dan maar af te werken op zijn gewone schoenen !
En Heidi heeft eens in haar slipje getraind (wel met een vrij lang shirtje) omdat ze alleen maar een lange broek bij zich had en het was veel te warm om in lange broek te lopen...
Ze had toen veel bekijks, maar trok er zich niets van aan.
Ja ja, de juiste loopkleding bij je hebben, is niet altijd zo vanzelfsprekend. Je moet aan zoveel denken : loopschoenen, sokjes, bh, shirt, vestje, BROEK, chronometer, ...

vrijdag 9 januari 2009

woensdag 7 januari 2009

De eerste kilometers van het jaar

Eindelijk heb ik mijn eerste kilometers van het jaar gelopen, in het park.
Het liep niet zo makkelijk, in de sneeuw.
Maar van de lage temperatuur had ik, na de eerste km, eigenlijk geen last meer. Het is een kwestie van even doorbijten om eraan te beginnen.
In het park kwam ik langlaufers tegen.
En op de grote vijver was men zowaar aan het schaatsen.
De eendjes en ganzen hadden aan de andere kant van de vijver nog een klein stukje dat niet bevroren was en waar ze konden rondzwemmen, dicht bij elkaar.
En het blijft maar vriezen.
Laat men nu niet meer beweren dat er hier geen winters zijn.
Brrrrrrr.

maandag 5 januari 2009

Het nieuwe jaar

Daar is het dan, het nieuwe jaar.
Het is vanzelf gekomen.
Het komt altijd vanzelf. En het kabbelt ook weer vanzelf weg, dag na dag na dag na dag.

De verplichte feestjes zijn achter de rug. De maag- en darmproblemen ook zo ongeveer.
En ik moet nog altijd mijn eerste kilometer van het jaar gaan lopen.
Dat terwijl er al aardig wat clubgenoten dit weekend in actie waren en op het podium stonden
en mijn leeftijdsgenoot, André Lafère, het Belgisch record op de 800 meter indoor op zijn naam schreef !

Mijn prachtige loopschoenen staan daar te blinken.
Maar morgen begin ik er aan !
't Is wel berekoud, hé. Geen weer om voor je plezier buiten te komen.

Goede voornemens heb ik dit jaar niet gemaakt.
We zien wel.
Aan mijn trouwe bloglezers : mijn allerbeste wensen voor 2009.