Europese kampioenschappen te Barcelona.

Geen tijd om te bloggen.
Het EK is namelijk bezig.

Hans Van Alphen heeft het zeer goed gedaan op de tienkamp : 5e plaats en een schitterende afsluitende 1500 meter.
Vandaag verwachten we heel wat van de Borlée's in de finale 400 meter.
Podium ? Goud ?
Spannend.
.

Ontspannende loopjes

Zondag heb ik me nog eens gewaagd aan een zeer rustig loopje : één ronde in het park (3 km) met Else en Gibbe en nog een paar anderen.
Dan wat gewandeld, een babbeltje gedaan met Magda en André, nog ongeveer een kilometertje gelopen en dan weer gewandeld... en gefietst.
.
De chronometer blijft nu natuurlijk thuis. Anders wil ik toch weer veel te snel lopen.
Ik denk dat mijn loopje wel zeer traag was...
Eigenlijk zit ik nog wel serieus in de ontwenningsfase.
Altijd zin om eens een sprintje te trekken.
.
Volgens mij gaat dat ontwennen nog een hele tijd duren.
Het is zo raar : helemaal niet voelen dat je gelopen hebt...

Spondylolyse

Weer een nieuw woord geleerd.

Ik weet nu wat er deze keer mis ging met mijn rug. Het is geen hernia, maar spondylolyse.

"Wat is dàt voor een beest ?", zal je je afvragen.

De dokter heeft het mij uitgelegd en ik heb er ook veel over gevonden op het wereldwijde web.

Spondylolyse is een rugaandoening waarbij de verbinding tussen twee wervels is verslapt.

Daardoor staat de ene wervel niet mooi op de andere (zie afbeelding). Er lopen daar heel wat zenuwen tussen ; die hebben dan niet veel plaats meer, waardoor er druk ontstaat, die voor uitstralingspijn kan zorgen...

Het is meestal aangeboren en komt bij zo'n 6 % van de mensen voor.

Men kan dat zijn hele leven hebben, zonder dat er sprake is van pijn.

"Bij pijnklachten is het wenselijk om de belastende activiteiten (zoals intensief sporten) te vermijden."

.

Voilà, daar heb je het. Hardlopen is volgens mij "intensief sporten".

Dus : als ik vanaf nu gewoon ga joggen, als ontspanning, denk ik (hoop ik) dat ik dat nog heel lang ga kunnen doen. En zwemmen lijkt me ook wel ok.

Mijn zwemcapaciteiten kennende, is dat zeker geen "intensieve sport". Ik moet na 50 m al rusten, omdat ik vermoeide armen krijg.

Er zal vast wel iets schorten aan mijn zwemstijl ; al is het wel een feit dat ik mijn armspieren nooit getraind heb...

Spikes in de wilgen !

Het is voorbij. Het kon niet blijven duren.
Bye bye atletieksport !

Al een volle maand heb ik niet meer gelopen, omdat ik terug veel last had met mijn rug. Maar veel verbeteren doet het niet, nu ik niet meer loop. Misschien had ik het eerst weer te ver laten komen. Intervaltraining, weet je wel.
Enfin, ik heb deze keer toch niet gewacht tot men mij in allerijl naar de kliniek moest voeren, omdat ik geen stap meer kon zetten en omdat ik lag te kermen van de pijn.
.
Vorige week liet ik een rugscan maken. (Ik bespaar u de details, maar om in een scanner te gaan liggen, heb je best geen aanleg tot claustrofobie.)
En nu begint het weer : wat te doen ?
Pijnstillers ? Injecties ?
En daarna, als het terug beter gaat ? (àls het ooit terug beter gaat).
Stilzitten is ook slecht voor je rug.
Ik zal nog wel zien welke sport ik dan ga uitoefenen. Maar nu eerst streven naar : pijnloos door het gewone leven gaan.

En in mijn achterhoofd zit nog wel "joggen" ; maar competitie, dat is verleden tijd.

Is sporten nu gezond of niet ?

Er bestaat een boek over "lichamelijke oefening", geschreven door Midas Dekkers (bioloog en schrijver).
Als je dat boek leest, raak je er minder en minder van overtuigd dat sport gezond is...

"Een eeuw geleden bestond lichamelijke oefening nog niet.
Niet de sportscholen maar de kerken zaten vol.
Sport was iets van lang geleden, van de oude Grieken.
Dat sport na 20 eeuwen weer tot leven werd gewekt, had te maken met de opkomst van de dienstplicht - kanonnenvlees moet mals zijn - maar ook met hooggestemde idealen : met behulp van Körperkultur hoopten naaktlopers en esperantisten via het lichaam de wereld te verbeteren. Die onschuld is allang verloren. Homo ludens is verworden tot homo adidas.
Sport is het product van de industriële samenleving.
Hoe meer werk de machines ons uit handen nemen, des te harder we zweten op het sportveld.
Trainen moeten we. Waar machines van slijten, heten spieren door gestaald te worden.
Alleen dieren weten beter : die doen niet aan sport en zijn toch zo fris als een hoentje.
Sport heet gezond te zijn. Daar hebben de mensen oren naar.
Nu gezondheid geen toestand meer is maar een doel, kun je er iets aan doen : het heft in eigen handen, de handen uit de mouwen.
Sport past in een maatschappij waarin elk probleem wordt aangepakt door iets te ondernemen.
Meestal leidt dat tot nieuwe problemen. Misschien moeten we meer laten en minder doen.
De handen vaker in de mouwen voor de enige sport waar je wijzer van wordt : hersengymnastiek."

Niet mijn woorden, maar die van de bioloog Midas Dekkers...