Wereldkampioenschappen Masters

Het wereldkampioenschap voor Masters in Finland is volop aan de gang.
Twee clubgenoten nemen er aan deel.
Kathleen De Wolf heeft momenteel al een medaille in de wacht gesleept (en er zullen er ongetwijfeld nog volgen) en André Lafère heeft zich geplaatst voor de halve finale.
Je moet absoluut gaan kijken en lezen op de blog "no pain no gain" (zie hiernaast in het lijstje met blogs).
Dan kan je het allemaal van op de eerste rij volgen.
Heel mooie foto's ook.
En spannend om het verloop te volgen.

Wat moet het leuk zijn om goed genoeg te zijn om je daar te meten met de allerbeste leeftijdsgenoten van over de hele wereld.
Misschien nog iets voor mij als ik W90 ben ... -)

Amai, mijn benen...

Gisteren heb ik weer aan de clubtraining op de Nekker deelgenomen.
Eerst braaf mijn lidkaartje laten zien aan de inkom ; anders mag je het domein niet in.
In de zomer moet men daar normaalgezien inkom betalen.

De training was behoorlijk zwaar, vond ik.
3 X 200m ; 3 X 300m ; 3 X 400m , met maar weinig rust ertussen.
Ik ben diep moeten gaan, vooral voor die laatste vierhonderden. En het ging dan nog helemaal niet snel. Dat was een goede uithoudingstraining.
Ik voel vandaag nog pudding in mijn benen zitten.
Maar ja, zulke zware trainingen zijn wel nodig, als je op de piste wil meedoen.

Vandaag dus rustdag, en morgen waarschijnlijk ook.

Pieken

Vorige week heb ik goed getraind. Afwisselend kilometers en snelheid.
Vooral zondag stelde ik vast de het met mijn snelheid eindelijk de goede kant uit gaat.
Het is gewoon een kwestie van dat vaak te doen. In de winter en in het voorjaar was mijn snelheid ver te zoeken.

Ik heb nog maar één pistewedstrijd in de benen en er staat niet meteen een volgende wedstrijd op het programma.
De komende weken worden dus trainingsweken.
Ik ben aan 't pieken naar september toe.
Daartegen moet ik in supervorm zijn en dan ga ik nog elke week een wedstrijd lopen.
Hopelijk blijft het zo'n mooi loopweer...

In Vlaanderen valt het pisteseizoen nogal snel stil. In september en oktober vind je al niet veel wedstrijden meer. (buiten het Vlaams Kampioenschap)

Voor gewone meetings ben ik dus eens gaan snuisteren in de programma's van onze zuidelijke landgenoten. In Wallonië en in het Brusselse zijn er nog wedstrijden tot de allerlaatste dag van oktober !
En niet alleen werpnummers, zoals in Vlaanderen op 't eind van het zomerseizoen.

Op 1 november begint onherroepelijk het cross-seizoen. Brrr.

I'm back !

Hoera hoera, ik ben er terug bij !


Na al de ellende van vorig jaar en na de moeizame wederopbouw, heb ik gisteren mijn wederoptreden op de piste gedaan.

In Aartselaar stond er een 300 meter op het programma en dat leek mij de geschikte afstand om mee te beginnen.
Het weer was wat wisselvallig maar de temperatuur viel goed mee. Alleen stond er wel veel wind, en de rugwind blies net in die ene bocht die we niet moesten lopen...
Wat een zalig gevoel om weer de spikes aan te binden. Wat bij anderen een doodnormale handeling is, had bij mij nu bijna iets magisch. Het hele ritueel van opwarmen, sprintjes trekken, stretchen. Hé hé. Ik kan het niet uitleggen, dat gevoel. En in de buurt van de start natuurlijk de obligate trainers en "kenners" die hun zegje aan 't doen waren. Daar hoor je wat...(!)

Maar de 300 m dus :
Ik wist dat mijn pure snelheid nog niet was wat ze moest zijn, maar met mijn weerstand (=snelheid op een langer stuk volhouden) zat het snor.
Dus : alles geven van in het begin en volhouden.
Mijn twee concurrentes startten erg snel, maar er viel geen noemenswaardige kloof. In de bocht kon ik ze wat bijbenen, want ik had de binnenbaan en dus de kortste bocht. In de laatste rechte lijn gaf ik nog alles wat ik in mij had. Ik viel niet stil (Dat is het grote verschil tussen een 300 en een 400. Een 400 is echt "harken" op het einde, .... en "sterven".)

Ik hoopte op een tijd van om en bij de 55". En ik had 54"12.
Dat is weliswaar mijn slechtste tijd ooit op deze afstand, maar ik was de koning te rijk.
Over enkele weken sta ik met die tijd, bij 50+, meteen in de Belgische TOP VIJF.
En ik ga er natuurlijk nog wat af doen.
Wat dacht je ?

Dit was maar een begin.

Here I come !

Intervaltraining

Dinsdagavond stond er nogal een stevige wind, maar verder vond ik geen uitvlucht om de clubtraining over te slaan.
Dus begaf ik mij vol goede moed naar de Nekker.
Wat er op het programma stond, was dan nog een kolfje naar mijn hand : 8 à 12 ronden : snel in de rechte lijn en verderjoggen in de bocht.
Maar het was wel meer dan ik gewend ben : 8 ronden, dat zijn 16 versnellingen.
We besloten om 10 ronden te doen en we liepen onze 100 m in ongeveer 20".
TWINTIG rechte lijnen (en ik had de indruk dat die langer waren geworden dan vroeger !)
Na de training waren we weer heel tevreden over onszelf.

Maar het zat wel in mijn lijf. Ik heb er de hele volgende dag van moeten bekomen.
Wat een geluk dat ik op woensdag mijn vrije dag heb.
En de duurloop van woensdag liet ik maar voor wat hij was.
Dat zou teveel van het goede geweest zijn.
Op mijn gezegende leeftijd heeft een mens al wat meer tijd nodig om te recupereren...