Het werpen van de discus was één van de vijf onderdelen van de pentatlon.Oorspronkelijk was de discus gemaakt uit steen ; later uit brons, lood of ijzer.
In tegenstelling tot moderne atleten, draaiden de Griekse discuswerpers niet enkele malen rond hun as. Daardoor gooiden ze heel wat minder ver. (Zoals ik, dus.)
De werptechniek kan worden vastgesteld aan de hand van bovenstaande afbeelding.
De rechtshandige discuswerper bracht zijn linkervoet voorwaarts en steunde vooral op zijn rechtervoet. Met zijn rechterhand zwaaide hij de discus enkele malen vooruit en achteruit.
Zijn lichaam draaide een beetje mee. Na de laatste voorbereidende zwaai naar achter, verplaatste hij zijn gewicht naar zijn linkervoet en met een krachtige zwaai wierp hij de discus weg.
(bron : ancientolympics.arts.kuleuven)
De meningen over de vroegere techniek zijn echter verdeeld.
De oude afbeeldingen laten een moment zien, maar nooit de gehele beweging.
Van de beroemde Discobolos van Myron is het zwaartepunt niet in overeenstemming met een worp uit stand. De houding klopt alleen maar als de beeldhouwer een moment uit de draai weergeeft....
Dus draaiden de oude Grieken wel ? Of niet ?
Feit is dat het hebben van lange armen een onmiskenbaar voordeel is, om het maximale uit de slingerbeweging te halen.
Dat spreekt voor zich.
