Maar ik doe het niet graag...

Van in februari had ik zo een beetje een planning gemaakt. Ik zou me meer gaan richten op lange-afstand-lopen. Eerst de jogging van Hofstade, daarna de 10 km van Mechelen, dan een twaalf-kilometerloop, vervolgens een 15 km of 10 mijl ... om tenslotte de 20 km van Brussel mee te lopen. Ik probeer dus al een paar maanden mijn kilometers op te drijven. Lopen en lopen en lopen.
Maar ik doe het niet graag ! Het is echt mijn ding niet.
Bovendien maak ik geen enkele vordering.

Nu lijk ik wel een eeuwige twijfelaar, maar dat ben ik niet. Het kwam allemaal door die rugproblemen van vorig jaar, dat het me verstandiger leek om lange afstand te lopen.
Ik weet heel goed wat ik liever doe : de 400 meter, natuurlijk. (en 200 en 800)

Gisteren heb ik besloten om niet verder te werken naar de 20 van Brussel toe.
Het is volstrekt zinloos : ik zou daar in het beste geval een tijd van om en bij de 2 uur neerzetten (10 km per uur) en er nog voor afzien ook. (cfr. 10 van Mechelen)
Veel liever ga ik in datzelfde weekend deelnemen aan het Belgisch kampioenschap Masters.
Ik wil terug de piste op. Genoeg getalmd !
Gisteren heb ik dus een sprinttraining gedaan. De eerste (ongeveer) 100 meter liep ik in bijna 20 seconden ; de laatste in 16"75.

Als je een paar uren per week je tijd steekt in de atletieksport, moet je er toch een beetje plezier aan beleven, vind ik. Soms is joggen wel leuk : zo'n 6 km, samen met anderen. Maar verder dan een zestal km ? Het gaat mij gauw vervelen...

En er zijn zoveel mensen met rugproblemen, die toch telkens weer terugkomen.
Dus ... laat ik het nog maar eens één zomerseizoen proberen.

Hallo piste, hier kom ik.