Vandaag dacht ik nog eens in het park te gaan lopen met het loopgroepje van woensdagvoormiddag. Men was wel druk alles aan 't afsluiten voor de Eneco-tour, die door Mechelen komt. Maar ik dacht dat ik nog wel met mijn fietske naar het park zou kunnen om 10 uur. Op de Plaissancebrug vroeg ik, voor alle zekerheid, aan een vriendelijke politieagent of ik een uurtje later terug over de brug zou kunnen. Nee, dus. Om half elf zou alles afgesloten worden, zelfs voor fietsers.
Mmm, dat kon ik niet riskeren. Dus fietste ik maar terug naar huis. Noodgedwongen ben ik dan maar in mijn eentje op de dijk gaan lopen. Dat is daar wel harde ondergrond, maar ja. Miischien kan ik daar ondertussen al wel terug tegen. Vroeger liep ik veel vaker op de dijk dan in het park.
In een joggingtempo vertrok ik voor een km opwarming. En dan, omdat ik dan toch op de dijk was, een testje op de 2 km. Het viel wel mee. Ongeveer twaalf km per uur. Terwijl ik toch nog steeds bijzonder weinig train... Dan nog drie km uitgelopen. In die drie km ben ik even gestopt om een klapke te doen met een vrouw die daar vaak met haar honden wandelt en die mij al maanden niet meer had gezien. Even uitgelegd wat mij enkele maanden geleden was overkomen. Vroeger, toen ik nog serieus trainde, stopte ik natuurlijk nooit om een praatje te maken (want de chronometer liep voort), maar we groetten elkaar wel altijd en zo kennen we mekaar toch een beetje. De honden die zij bij zich heeft, een grote en een kleine, zijn gelukkig niet geïnteresseerd in het tussen de benen van lopers lopen...(!)
Als ik in september aan een paar joggingskes zou kunnen deelnemen, is mijn zomerseizoen toch nog een heel klein beetje gered.
Voorlopig blijft mijn rug wonderlijk goed. Dus misschien kan ik wel terug een ietsje meer trainen. Misschien. Het kan natuurlijk ook zijn dat hij zo wonderlijk goed blijft juist omdat ik zo weinig loop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten