Onze mannen deden het op de 400 meter bijzonder goed.Alledrie haalden ze de halve finale. En zeggen dat ze door het BOIC eerst niet eens geselecteerd waren voor de individuele 400 m.
Cedric Van Branteghem staat er terug, na heel veel blessureleed.
En de tweeling Borlée, die zijn nog zeer jong. Zij zijn dé revelatie van het Belgische team, vind ik. Kevin verbeterde het toch wel sterke Belgische record, dat op naam stond van Cedric, en voorheen van Fons Brijdenbach.
De Borlées, daar gaan we nog wat van zien. Bij Kevin, Jonathan en Olivia zit het gewoon in de genen. Ik heb Jacques Borlée begin jaren tachtig zien lopen op de piste. Hij was een zeer goede 400m-loper. (45"4 handgestopte tijd). En de moeder, Edith De Martelaere, was een heel goede sprintster (11"71 op 100 m). Daar moeten wel snelle kinderen van komen.
Maar wat heeft dit alles nu met de titel van dit stukje te maken ?
Wel, dat gaat terug over mijn persoonlijke loopvorderingen.
Jawel, vandaag heb ik eindelijk 6 km aan één stuk gelopen.
Precies 4 maanden na "operatie katastrofe"!
Na vier km had ik veel zin om te wandelen, maar dan moet je natuurlijk even doorbijten. Anders komt het er nooit van om terug wat verder te geraken. Het was wel in een laag tempo, maar ja, eerst aan de conditie werken en pas daarna aan de snelheid.
Ik was bij aankomst even blij als de atleten die de eindstreep van een marathon bereiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten