Vrijdag had ik nog gauw een looptestje willen doen, maar na een halve kilometer was de pijn onhoudbaar en moest ik stappend terug huiswaarts keren.
Dan, zaterdag, toch meedoen ? Of gewoon gaan supporteren misschien ? In de voormiddag ben ik nog kreunend naar de apotheek gegaan ; maar die kon ook alleen maar wat pijnstillers geven.
Tot op de Nekker zat ik nog vol twijfel. Zou ik mijn startnummer wel afhalen ? Ik had nog steeds pijn. Ach ja, toch maar even naar de inschrijving. Dan kon ik nog zien wat ik deed.
Mee starten ? Tot de laatste minuut heb ik getwijfeld.
Samen met mijn trainingsmaatje, Else, zéér traag vertrokken. Trager dan ooit ; we hadden zes minuten na de eerste km. Maar het ging. De pijn werd niet erger, en qua tempo was het natuurlijk een fluitje van een cent. Na 3 km opgeven en langs de sluis terug ?
Nee, toch maar verder meelopen. We haalden de hele tijd mensen in ; ah ja, als je zo helemaal achteraan start.... En dan, na 4 km is het toch te laat om op te geven, want dan moet je zo ver te voet terug. (bijna aan Muizenbrug). Dus, na 5,5 km heb ik toch even gestapt, van de pijn, en daarna aangepikt bij een andere clubgenote, die een mooi regelmatig tempo had.
Voilà, ik heb de 10 km uitgelopen.
En mijn rugpijn is er niet erger mee geworden.
Ik was er niet eens moe van, maar ja, in zo'n tempo.
(58 min, terwijl ik normaal toch zeker onder de 55 min. zou gekund hebben.)
Het was al bij al toch leuk om nog eens samen te lopen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten