Gisteren ben ik eindelijk terug op de piste gaan trainen.Dat was meer dan 100 dagen geleden !
(Eerst die aanslepende blessure en daarna sneeuw en ijs, en nog hier en daar wat uitvluchten.)
Amai. Ik voelde het wel.
Je denkt dat je nog wat conditie behoudt, door 3 maal per week in het park of op de dijk te lopen. Vergeet het. De piste is heel wat anders !!!
De piste liegt niet :
Een duizend meter is duizend meter lang en niet "ongeveer" 1 km !
Hoe lang ik gisteren over 1000 meter deed, durf ik hier niet te schrijven. Maar één ding is zeker : het wordt nog een lange weg naar een behoorlijk pisteseizoen.
Toch zie ik het wel zitten.
Eindelijk weer ontwaakt uit mijn winterslaap.
Een beetje stijf ben ik er wel van. Maar blessurevrij.
Nu rustig verder timmeren aan de weg. Op drie maanden tijd kan men aardig wat vorderingen maken. Ik heb er zin in.
Na zo'n pistetraining heb je tenminste het gevoel dat je echt getraind hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten