Wat brengt de toekomst ?

Zal ik nog eens wat zeuren over mijn rug en benen en voeten en tenen ?
Wel ja. Daar dient een blog toch voor, zeker. Je hoeft je naasten niet de oren van hun kop te zeuren ; je schrijft het gewoon allemaal van je af op je blog.
En wie het wil lezen, leest het en de anderen niet.
De therapeutische functie van een blog...
Mijn benen en voeten dus.
Genepen gevoel, alsof ik hele straffe kousen aan heb. Elektriciteit in mijn benen. Krampvoeten. Hoe kan ik het uitleggen ?
Geen mens snapt wat ik voel. Helaas ook geen enkele dokter.

Het begon allemaal op 14 november 2010.
Eind 2011 had ik nieuwe hoop.
De fysiotherapeute, die ik toen raadpleegde, was ervan overtuigd dat het in orde zou komen en dat ik opnieuw zou kunnen lopen.
Nou, een beetje lopen kan ik inderdaad wel. Maar dat verkeerde gevoel in mijn benen en voeten blijft daar nog steeds zitten. De hele dag ; altijd.
Waarschijnlijk een zenuw die een klein beetje gekneld zit, in mijn rug.
Of het goed is om daarmee te blijven lopen, weet ik niet.
Met de fysiotherapie, die me nieuwe hoop gaf, is het ook niet goed gekomen. Het is eigenlijk nog altijd hetzelfde.
Akkoord, een mens hoeft niet te lopen in het dagelijkse leven. Maar nu begin ik me toch af te vragen of ik dan mijn hele verdere leven met dat rare gevoel moet blijven rondlopen. Het ziet ernaar uit dat dat inderdaad het geval is.

Omdat mijn rug en benen altijd 's avonds beter zijn dan 's morgens, denk ik dat het aan mijn matras ligt. Mijn rug recupereert niet tijdens mijn slaap. Ik kom uit bed zoals een tachtigjarige.
Dus : nu is al mijn hoop gevestigd op de nieuwe matras, die woensdag geleverd wordt.
Nog drie nachten slecht liggen, en daarna de hemel op aarde ?
Eindelijk terug zo goed slapen als ik vroeger altijd deed : als een roosje. En uitgerust aan de nieuwe dag beginnen, in plaats van geradbraakt aan de nieuwe dag beginnen.
Misschien komt daarna alles vanzelf goed.
Ik hoop het van harte.
Geloof ik nog in Sinterklaas ? ... Nog drie keer slapen...