Dood

Waarom denk ik tegenwoordig elke dag aan de dood ?
En waarom doen andere mensen alsof ze niet sterfelijk zijn ?
Alsof er niets aan de hand is ?
Als je veel aan de dood denkt, kan je het hele leven relativeren.
Dat is het voordeel van dat vele denken aan de dood.
Dood hoort bij het leven (en ik kan hier nog wel wat cliché's opschrijven.)

Ik heb net een boek gelezen : "Ochtend en avond" van Jon Fosse.
En weer ging het over de dood.
Een troostrijk verhaal over leven en sterven.
Over een visser die oud is geworden en die een rijk gevuld leven heeft gehad.
Al zijn leeftijdsgenoten zijn al lang dood.
Hij is tevreden met zijn kinderen en kleinkinderen, en hij denkt vaak aan zijn overleden vrouw. Het is in een eenvoudige stijl geschreven ; beschrijvend wat hij elke dag zoal doet : een kopje koffie drinken, een boterham eten (hij moet toch wat eten, ook al heeft hij geen honger)... Maar je voelt als lezer de sfeer ; die eenzaamheid van een man wiens vrienden allemaal dood zijn.
Op een dag ontmoet hij zijn gestorven vriend en samen varen zij uit.
Bij terugkomst in de haven ziet hij tot zijn vreugde dat zijn vrouw hem staat op te wachten. En samen gaan ze naar huis. En het huis, dat altijd kil was sinds zij gestorven was, zag er plotseling weer warm en uitnodigend uit.
Daarna vaart hij weer uit, samen met zijn vriend, die "was uitgekozen om hem naar de overkant te helpen"...
...daar waar geen pijn bestaat en geen verdriet.

En ik denk aan onze papa die nu al anderhalve maand dood is.
Hoe hij ook al vele leeftijdsgenoten had overleefd.
Onze onmacht. Vijf kinderen die geregeld op bezoek kwamen, maar ... het kon nooit meer worden zoals vroeger.
Toen hij net gestorven was, leek hij te glimlachen.
't Was goed geweest.

Op de laatste maandag van zijn leven zat hij nog de krant te lezen aan tafel, en ik zat, twee meter bij hem vandaan, een boek te lezen dat ik toen bijna uit had : "Vader Goriot" van Honoré De Balzac. Waarom juist dàt boek ? Toeval, zeker. Een klassieker die ik nog niet had gelezen en die ik net bij De Sleghte op de kop had getikt voor 5 euro.
Ik zat daar dus te lezen over een vader die sterft...
Het was in de laatste week van papa zijn leven.

En nu moet ik toch eens een vrolijker boek gaan lezen.
Ik heb nog drie dunne boekjes van de bib klaarliggen.
Het lange paasweekend nodigt uit tot lezen.
Laat ik maar beginnen met Flaubert. "Drie vroege vertellingen".
"Kom, herinneringen aan slapeloze nachten, kom maar, mijn dromen van een arme gek. Kom allen bij mij, kom allemaal, mijn brave kwelduivels, die 's nachts op mijn voeten springen, over mijn ruiten rennen, naar het plafond klimmen..."

Oh oh, zo te kunnen schrijven !...