De laatste weken had ik me weer helemaal toegelegd op intervaltrainingen.Dus, voor de afwisseling, en de goede raad van bepaalde mensen indachtig, waagde ik me gisteren aan een rustige uurloop.
Ik voelde me trouwens te moe voor snelheidstraining.
Een rustig joggingske zou me goed doen, dacht ik.
Maar ik heb soms zo van die dagen dat het echt niet draait.
Mijn benen wogen zwaar als lood. Ik geraakte niet vooruit.
Volgens Magda, Inge en Hilde moet ik mijn duurloop veel trager lopen.
OK, ik vertraagde dus tot bijna staptempo. Ik zette mijn chronometer uit (want het werd te erg).
Maar zelfs gewoon genieten van een rustig slakkengangetje was er niet bij. Een paar keer gestopt, polsslag genomen : 150 slagen per minuut : NIET normaal voor zo'n tempo.
Met heel wat wandelstukjes ertussen geraakte ik tenslotte terug thuis. Onvoldaan. Wat was dat nu voor een training ?
Wat was er aan de hand ? IJzertekort ? Vitaminentekort ? Slaaptekort ?
Ik heb dan de voorbije nacht héééél veel uren geslapen. Vandaag niets getraind. Als een gek beginnen vers fruitsap te drinken, slaatjes en perziken en kersen te eten... Want misschien ligt het aan een niet zo gezonde voeding... (?)
En morgen ben ik weer de oude, en draait het weer min of meer normaal (hoop ik).
Wat een geluk dat de interclub morgen zonder mij doorgaat.
De ploeg zou aan mij (op de 800 m) niet veel hebben.
Met mijn loden benen.
1 opmerking:
Troost u. Ik heb ook van die dagen dat ik geen meter vooruitgeraak op training. En dan kan je zo teleurgesteld zijn achteraf! Maar meestal gaat dat dan, na een paar dagen rust, veel veel beter.
Nog veel loopgenot!
Groetjes,
Nancy
Een reactie posten