Deze blog kan ik beter omdopen tot "Els' rug- en vrijetijdsblog", want van lopen komt er niks in huis.
Lopen durf ik voorlopig nog niet te proberen.
Maar ik wanhoop niet : elke dag voel ik toch een zeer kleine verbetering.
Mijn stap ziet er al een beetje normaler uit.
Ik zit hier niet meer de hele tijd af te zien. Er zijn meer en meer goede momenten per dag ; zelfs nagenoeg pijnloze momenten.
Dat is al heel wat, vind ik.
Op tien juni moet ik terug naar de neurochirurg, en dan kan ik alle vragen stellen, waar ik nog mee zit. (Dat zijn er nog veel.)
Verder ben ik nu al stilaan gewend aan een "looploos" leven.
Ik ben wel blij dat ik kan rondfietsen.
Zo heb ik woensdag een toertje rond het park kunnen meefietsen met het loopgroepje waar ik normaal mee meeloop. ... En wat kunnen bijpraten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten