Hier ben ik al terug.

Van die lange blogvakantie is niets in huis gekomen.
Bloggen is een heel klein beetje verslavend.

Waarom dacht ik een timeout in te lassen :
één goede reden : er komen geen mooie loopresultaten meer.
En dat voor een "loopblog"...!

Maar als mijn trouwe lezers tevreden zijn met ander vrijetijdsnieuws, dan kan ik nog wel even verder doen. 't Is niet dat ik geen inspiratie heb.

Het lopen dus :
met pijn in het hart moet ik nu echt toegeven dat de baanatletiek voor mij voorbij is.
Heel moeilijk om die klik te maken.
Ik ben vijftig, akkoord. Maar had ik niet met mijn rug gesukkeld, dan had ik zeker nog mooie resultaten kunnen neerzetten bij de masters.
Natuurlijk moet ik het allemaal relativeren.
Het is maar atletiek (waar geen mens naar komt kijken).
Twee jaar geleden was ik al blij dat ik terug gewoon kon stappen...

Wat is er gebeurd de voorbije weken ?

Ik deed weer meer intervaltrainingen en ik schreef mij in voor het Belgisch kampioenschap :
800 meter.
Zaterdag stond ik dus aan de start van de 800 meter, op de piste van Brasschaat.
Met veertien 45-plussers waren we.
Dus eindelijk zou het nog eens een mooie koers worden.
In de opwarming zat alles ok. Wat stretchen, een paar sprintjes, en hopen op een tijd onder de 3 minuten...
Ik startte mooi in het pak, niet te snel en niet te traag. Ik kwam op de 200 m door in 42".
Maar dan begonnen mijn rug en linkerbeen al te protesteren. Aan de 400 m zat ik nog nauwelijks onder de 90".
Nee, dit had geen zin.
Opgave, net voorbij de bel.
Over en out.

Wat de toekomst brengt ?
Ik weet het niet. Eerst een paar dagen (of weken) rust, en daarna enkel wat joggen als ik er zin in heb en als ik absoluut geen rugpijn meer heb.
En ...misschien andere sporten beoefenen... ?

We zien wel.

Elke dag ontstekingsremmers en pijnstillers nemen, dat kan ook niet gezond zijn.
Binnenkort ga ik een rugscan laten nemen, maar ik denk dat ik al weet wat het is.
Nog een hernia erbij. Deze keer aan de andere kant.
Ach wat, ik zal deze zomer dan maar van het mooie weer genieten, al wandelend en al fietsend.
En mij niet meer zo uitsloven.
Dat is nergens goed voor.
Een kwarteeuw aan atletiek doen is eigenlijk wel genoeg.
Ik heb de hoogdagen van de baanatletiek meegemaakt (in de jaren tachtig) en de hoogdagen van de stratenlopen ook..
.
Het is mooi geweest.
Echt waar, heel mooi...
.
Dankzij de atletiek heb ik in al die jaren ongelooflijk veel toffe mensen ontmoet.
En ik heb er niets dan goede herinneringen aan.
.

.