Gisteren heb ik in het park vijftig minuten aan een stuk gelopen. Dat noem ik al "lange afstand".
Ik liep het zaterdags loopgroepje tegemoet (als opwarming), in een aangenaam rustig tempo. Voorbij de hondenweide zag ik ze aankomen en keerde ik terug om met het groepje mee te lopen. Het ging prima. We waren met z'n vijven en al babbelend vloog de tijd om.
Vandaag : wat anders. Helemaal alleen de dijk op, en weer exact vijftig minuten.
Dat ging ook weer goed, maar zo alleen lijkt het toch langer te duren.
Ik heb al wel gedacht aan een I-pod of MP3 ofzo, om het aangenamer te maken. Maar ik ben zo'n dummy in die dingen, dat dat nooit goed komt. Ik heb nl. horen zeggen dat je dan eerst via je computer muziek moet downloaden, en zo van die toestanden. En dan die twee oortjes, dat lijkt me ook moeilijk om mee te lopen. Dus ik laat het maar zo.
Misschien begint het mijn trouwe lezers al op te vallen : ik ben mijn kilometers aan 't opdrijven.
Vorige week heb ik de knoop doorgehakt : dat spurten ga ik laten voor wat het is en ik ga terug op lange afstand (zoals 15 jaar geleden). Mijn besluit is er gekomen doordat ik na een sprinttraining toch wel "iets" schijn te voelen in mijn rug en na kilometers lopen, is er geen enkel probleem. Met mijn rugproblemen van vorig jaar is de angst groot geworden dat dat nog terugkomt. Die hernia zit er nl. nog steeds. De dokter had me toen gezegd dat joggen heel goed is voor de rug. Maar niet dat sprinten goed is (!) Dat geeft meer schokken natuurlijk.
Bovendien moet je, om op de piste te kunnen presteren, heel wat meer doen dan af en toe een sprintje lanceren.
Nee nee, ik denk dat het verstandiger is om nu echt resoluut het roer om te gooien en te genieten van het joggen.
Eerste afspraak : Hofstade op 14 maart : 9,6 km. Ik ben al ingeschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten