zaterdag 13 december 2008

De mooiste dag van het voorbije atletiekjaar

was : zaterdag 23 augustus.
Tia in het hoogspringen. Prachtige beelden... en spannend dat het was.
En dan de ontlading : "WIJ" hadden goud gehaald. Plotseling waren we weer allemaal Belgen.
Een mooie dag, uit een mooi sportjaar.


En nu, uitgerekend Tia stopt er mee. Ik zit er al de hele week aan te denken.
Ze zei tegen de pers : "Ik ben dertig en vrouw, dit is logisch." en "Ik wou niet aan het jaar te veel beginnen."
Ik begrijp het niet. Je bent prof en nu je eindelijk al die jaren van zware arbeid kunt verzilveren, als olympisch kampioene, stop je ermee, want je wil een kindje. Eén jaartje langer meedoen, dàt zou het spaarvarkentje van Tia toch wel leuk gevonden hebben... Op je 31e of je 32e kan je toch nog aan kindjes beginnen.
Ze had de natuur haar gang laten gaan ; en deze keer was die natuur toevallig eens erg snel.

Jammer.

Zo zie je maar weer : het verschil tussen een sportvrouw en een sportman. Een sportman zorgt ook voor nageslacht, maar bouwt ondertussen vrolijk verder aan zijn sportcarriëre.
Een vrouw moet kiezen.
Hoewel, er zijn er toch genoeg die daarna terug meedoen. Waarom niet Tia ?

De kindjes in de tribune en mama op de piste.


Geen opmerkingen: