Atletenleed

Ik nam nog eens een kijkje op de blogs van mijn collega-atleten. (Ik heb mijn favorietjes terug hiernaast geplaatst.) En wat viel mij op ?
Die goeie atleten, als die geblesseerd zijn, duurt dat helemaal niet zo lang als bij mij.
Een paar weken en ze staan er weer.
Ze lopen spierscheuren op, geradbraakte voeten, enz. enz.
Maar even later staan ze doodleuk aan de start van een belangrijke wedstrijd en lopen ze verdorie nog bij de eersten ook. Hoe doen die dat toch ?
Veel sneller professionele hulp inroepen, denk ik, en alternatieve trainingen inlassen.

Dat is nu één van mijn goede voornemens voor het volgend jaar : als ik nog eens een blessure oploop, hoe klein ook : hop, naar de kiné.
Maar mijn grote voornemen is natuurlijk : blessures voorkomen.
Veel beter opwarmen, stretchen, en NIET sprinten.
Dan zou het toch moeten lukken om eens een goed loopjaar te hebben. Want de voorbije twee jaar was het gene vette.
Ik heb nog grootse plannen, dat wel.
Je gaat wat zien ... als ik blessurevrij ben en blijf.